Μια επανάσταση που ξέφτι(λι)σε

Παλιόκαιρος σήμερα, βροχή, τι βροχή, κατακλυσμός, όλη μέρα, ούτε θάλασσα, ούτε τσάρκα, ούτε τίποτε. Έπεσε νωρίς κι ο μικρός για ύπνο, ευκαιρία για blogging – να μην ξεχνιόμαστε.

…

Για την κατάσταση στο Λίβανο τι μπορεί να γράψει κανείς; Νομίζω ότι σιγά – σιγά αποκαλύπτεται ότι στόχος των εχθροπραξιών δεν είναι τόσο να εξουδετερωθεί η Χεζμπολά, όσο να ξανασχεδιαστεί ο χάρτης της Μέσης Ανατολής (για μια Νέα Μέση Ανατολή δε μίλησε η δεσποινίς Ράις;), ερήμην των λαών της, ερήμην της ειρήνης, ερήμην της ίδιας της λογικής σε τελευταία ανάλυση.

…

Η είδηση όμως που μ’ έκανε να καγχάσω ήταν οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ουκρανία – ξέρετε, εκεί που ο πρόεδρος της πορτοκαλί «επανάστασης» (χα!) Βίκτορ Γιούστσενκο έχρισε πρωθυπουργό τον άσπονδο αντίπαλό του Βίκτορ Γιανουκόβιτς (αυτοί οι έρημοι οι Ουκρανοί από Βίκτορα σε Βίκτορα πέφτουν, να μην τους στείλουμε το δικό μας το Βίκτορα Μητρόπουλο, μπορεί να τον ανακηρύξουν κι αυτόν πρόεδρο). Τόσο λίγο, λοιπόν, χρειάστηκε για να ξεφτίσει (ή μήπως να ξεφτιλιστεί;) η περιώνυμη πορτοκαλί επανάσταση; Τόσο σαθρά ήταν τα θεμέλιά της; Πώς σχόλασε τόσο εύκολα ο «γάμος» των δυο πορτοκαλί ηγετών Γιούστσενκο – Τιμόσενκο; (θα ‘κλασε η νύφη Γιούλια!)

Τι έγινε με ‘κείνες τις καταγγελίες για την απόπειρα δηλητηρίασης του Γιούστσενκο με …διοξίνη (!!!) από τις μυστικές υπηρεσίες τάχατες που είχε ως αποτέλεσμα να χαλάσει η μόστρα του φερέλπιδος προέδρου; Κοίτα να δεις φίλε μου, τόσα και τόσα εξελιγμένα δηλητήρια, που ούτε ανιχνεύονται, ούτε τίποτε, διοξίνη βρήκαν; Και πόσα κιλά του έβαλαν τέλος πάντων στο φαγητό για να τον πιάσει; Κι αυτός πρέφα δεν πήρε, άχρωμη, άοσμη, άγευστη είναι αυτή η παλιο-διοξίνη; Και μόνο στη μόστρα τα αποτελέσματα, ούτε για πλαστική να είχε πάει – ή μήπως είχε; Και να που ο φερόμενος ως ηθικός αυτουργός της δηλητηρίασης λαμβάνει το πρωθυπουργικό χρίσμα από τον φερόμενο ως δηλητηριασθέντα! Η κορύφωση της ουκρανικής opera buffa. Α, και κάποιος να μ’ ενημερώσει τι απέγινε με τις καταγγελίες εκείνου του Αυστριακού γιατρού που αρνούμενος να βεβαιώσει τα περί δηλητηρίασης με διοξίνη αναγκάσθηκε, απειλούμενος, να παραιτηθεί κι ανάγκασε τον Γιούστσενκο και την κουστωδία του να προσφύγουν σε προθυμότερους, Ολλανδούς (τι σύμπτωση) γιατρούς.

Τα γεγονότα αυτά ωστόσο ήταν λίγο πολύ αναμενόμενα και απλά υπογράμμισαν το μέγεθος της απάτης που (μας) παρουσιάστηκε ως πορτοκαλί επανάσταση. Ή μήπως νομίζετε πως οι μισοί Ουκρανοί είχαν στα σπίτια τους, έτσι για να τους βρίσκεται, μια σημαία 60 x 50 εκ. πορτοκαλί χρώματος (και στην ίδια μάλιστα απόχρωση) ή ότι δεν προτιμούσαν το σίγουρο βδομαδιάτικο του «αυθόρμητου διαδηλωτή», που όπως λένε οι κακές γλώσσες ήταν γύρω στα $30. Όχι ότι ο απομακρυνθείς και επανακάμψας Γιανουκόβιτς είναι κανένας άγιος, με βία και νοθεία πήρε τις εκλογές, ούτε ο πρώτος είναι ούτε ο τελευταίος που χρησιμοποιεί αυτή τη μέθοδο που ανύψωσε σε υψηλή τέχνη ο Κ. Καραμανλής, θείος (ουδέποτε αναγνωρίστηκε η οικολογική ευαισθησία αυτού του ηγέτη που πρώτος εισηγήθηκε το δικαίωμα ψήφου στα δέντρα). Αυτό το μέσον είχε ο άνθρωπος, αυτό χρησιμοποίησε. Οι αντίπαλοί του είχαν τα χρήματα. Τα χρήματα νίκησαν μεν, αλλά πίσω είχε η αχλάδα την ουρά.

Το πρόβλημα στην Ουκρανία δεν είναι ότι ένας διεφθαρμένος ηγέτης αντικαταστάθηκε από έναν άλλο εξ ίσου (ή και περισσότερο) διεφθαρμένο. Το πρόβλημα είναι ότι οι μισοί Ουκρανοί πήγαν να καπελώσουν του άλλους μισούς, και τούμπαλιν. Η Ουκρανία είναι κατ’ εξοχήν τεχνητό κράτος (σταλινικό μεν δημιούργημα, πολύ αγαπητό δε στη Δύση) και προοριζόταν να λειτουργήσει στα πλαίσια της πάλαι ποτέ Ε.Σ.Σ.Δ. Ως ανεξάρτητο κράτος (να μην πούμε πόσο «ανεξάρτητη» υπήρξε η ανεξαρτησία αυτή) δυσκολεύεται να λειτουργήσει. Η Ουκρανία είναι στην πραγματικότητα δύο κράτη: Ανατολικά του Δνείπερου και τα παράλια μέχρι την Οδησσό και τη Μολδαβία είναι Ρωσία 100%. Δυτικά του Δνείπερου είναι η κυρίως ειπείν Ουκρανία: η χώρα αυτής της πανσπερμίας λαών που ονομάστηκαν κοζάκοι (και που υπήρξαν η δύναμη κρούσης των «Λευκών» αντεπαναστατών και που συμμάχησαν με τους Ναζί αργότερα) που ελέγχονται από το Βατικανό (είναι Ουνίτες), που κατά βάση αυτοπροσδιορίζονται, μετά τη Ρωσική Επανάσταση, ως αντισοβιετικοί – και μετά ως αντιρώσοι. Εκτός από αυτό τον ιστορικό και εθνοτικό προσδιορισμό, οι δυο Ουκρανίες διακρίνονται κι απ’ το επίπεδο οικονομικής ανάπτυξης, με τη «ρωσική» Ουκρανία να μονοπωλεί τη βιομηχανική παραγωγή και την «ουκρανική» Ουκρανία την αγροτική.

Οι δύο αυτές Ουκρανίες δεν μπορούν να συνυπάρξουν εύκολα. Σίγουρα όχι υπό έναν ηγέτη που προάγει την «ουκρανοποίηση» όλης της χώρας, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι οι μισοί περίπου Ουκρανοί πολίτες αυτοπροσδιορίζονται εθνοτικά ως Ρώσοι. Βάλε και το γεγονός ότι ο Γιούστσενκο όχι μόνο δεν μπόρεσε να βελτιώσει τη ζωή των εξαθλιωμένων κυρίως στη Δυτική Ουκρανία, όπου είχε και τα ερείσματά του, αναγκάστηκε να παύσει από πρωθυπουργό και την ηγερία της πορτοκαλί επανάστασης, την περιώνυμη και βαθύπλουτη Γιούλια Τιμόσενκο (όχι, δεν τα έβγαλε με τη δουλειά της τα πλούτη της, τα …κληρονόμησε!) η οποία περισσότερο ενδιαφερόταν να διασφαλίσει την περιουσία της και …το ακαταδίωκτο (εις βάρος της κας Τιμόσενκο υπήρχε ένταλμα της Ιντερπόλ που ανακλήθηκε παραμονές της πορτοκαλί επανάστασης – για φαντάσου!). Το κλείσιμο της στρόφιγγας του φυσικού αερίου από τη Ρωσία τον περασμένο χειμώνα ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα, και μια υπενθύμιση ότι για να ασκείς «περήφανη εθνική πολιτική» πρέπει πάνω απ’ όλα να πατάς γερά στα πόδια σου.

…

Στον απόηχο των παραπάνω (μια και αναφερθήκαμε σε περήφανη εθνική πολιτική) είχαμε και την αποπομπή του άλλοτε κραταιού Γιάννου Παπαντωνίου από την κοινοβουλευτική ομάδα του (νέου) ΠΑ.ΣΟ.Κ. με διαδικασίες δημοκρατικές, άμα δε και συμμετοχικές: με απόφαση, δηλαδή, του αρχηγού Γιωργάκη! Α, ξέχασα, η συμμετοχική δημοκρατία αφορά το κόμμα, όχι την κοινοβουλευτική ομάδα, ή έχω καταλάβει λάθος;

…

Έξω έπιασε βροχή, έπιασε μπόρα. Ο καιρός επιμένει να μας χαλάει την παραδοσιακή ρουτίνα των διακοπών και μας προετοιμάζει για το χειμώνα. Αλλά οι διακοπές είναι διακοπές και θα τις ρουφήξουμε μέχρι τελευταία στιγμή, είτε με καλό είτε με λιγότερο καλό καιρό.


Υ.Γ. Η χθεσινή συντήρηση του blogger μας εμπόδισε να δημοσιεύσουμε αυτό το κείμενο στην μέρα του, οπότε προλάβαμε να διαβάσουμε για το σχεδιαζόμενο κύμα βομβιστικών επιθέσεων σε αεροπλάνα που φέρεται να απέτρεψε η βρετανική αστυνομία. Γιατί να έχω σχηματίσει σχεδόν ακλόνητη πεποίθηση ότι όλη αυτή η υπόθεση δεν είναι παρά ένα καλοστημένο θέαμα που σκοπεύει να αποσπάσει την προσοχή των λαών από το συνεχιζόμενο μακελειό στο Λίβανο;