210Po

Όταν η Μαρία Σκγοντόβσκα έδινε το όνομα της πατρίδας της, της Πολωνίας, σ' ένα νέο στοιχείο που ανακάλυψε μαζί με το σύζυγό της Πιερ Κιουρί προφανώς δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι αυτό το ιδιαίτερα ραδιενεργό στοιχείο με την εξαιρετική διαλυτότητα στα οξέα θα μπορούσε έναν αιώνα αγότερα να χρησιμοποιηθεί ως πρώτης τάξεως δηλητήριο.

Αυτό που όλοι φρόντισαν να μάθουμε σχετικά με το θάνατο του Ρώσου εμιγκρέ Αλεξάντρ Λιτβινένκο είναι ότι οφείλεται σε δηλητηρίαση από το ραδιενεργό ισότοπο Πολώνιο-210. Αυτό όμως που δεν θα μάθουμε είναι το παρασκήνιο της υπόθεσης, παρασκήνιο που σχετίζεται άμεσα με τον ακήρυκτο πόλεμο για τη νομή της εξουσίας στη Ρωσία.

Είναι γνωστό ότι ο μακαρίτης ήταν άμεσος συνεργάτης του «ολιγάρχη», εμπιγκρέ πλέον, Μπόρις Μπερεζόβσκι - που έχει αλλάξει το όνομά του σε Πλάτων Ελένιν (Ελένιν, κι όχι ε, Λένιν!) - κατά πάσα δε πιθανότητα ήταν και ο άνθρωπός του στην FSB πριν περιπέσει σε δυσμένεια και διαφύγει στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου ζήτησε πολιτικό άσυλο, κάτι που ουδέποτε οι Βρετανικές αρχές αρνήθηκαν σε Ρώσους εμιγκρέδες, και προλείανε το έδαφος για να τον ακολουθήσει το αφεντικό του. Η αλλαγή φρουράς στο Κρεμλίνο έπεσε λίγο βαριά, ως γνωστόν, για τους «ολιγάρχες» οι οποίοι κατέφυγαν σχεδόν σύσσωμοι στο Λανδίνο για να γλυτώσουν τα χειρότερα. Όλοι έχουμε να πούμε έναν κακό λόγο για τον Πούτιν που κυνήγησε τους ολιγάρχες, λίγοι όμως φαίνεται ν' αναρωτιούνται πώς άνθρωποι που δεν είχαν σχεδόν ποτέ δουλέψει στη ζωή τους βρέθηκαν ξαφνικά με μυθώδεις περιουσίες και για ποιο λόγο η Δύση έσπευσε να τους προστατεύσει από τη ρωσική δικαιοσύνη.

Είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι η ρωσική ολιγαρχική παροικία του Λονδίνου απολαμβάνει απλώς τα πλούτη της και δεν απεργάζεται σχέδια για την ανατροπή της σημερινής εξουσίας του Κρεμλίνου. Οι καλές σχέσεις του Μπόρις Μπερεζόβσκι με τους Τσετσένους τρομοκράτες - συγγνώμη, τους Τσετσένουν μαχητές της ελευθερίας, οι Παλαιστίνιοι είναι οι τρομοκράτες - στις οποίες ο εκλιπών, χάρη στη θητεία του στον αντιτρομοκρατικό κλάδο της FSB, μάλλον είχε σημαντικό ρόλο, συνηγορούν σ' αυτό. Πρόκειται για έναν ακήρυκτο πόλεμο που φαίνεται να έχει ξεκινήσει από την εποχή που ο Βλαντιμίρ Πούτιν, ως αρχηγός της FSB, ξεκινούσε την πορεία του προς της προεδρία. Η έξαρση των εχθροπραξιών στον Τσετσενικό εμφύλιο αμέσως μόλις ο Πούτιν ανέλαβε την πρωθυπουργία δεν θα πρέπει να είναι άσχετη με τις φημολογούμενες καλές σχέσεις του Μπερεζόβσκι με τους Τσετσένους και τις αποδεδειγμένα κακές σχέσεις των «ολιγαρχών» με τον Πούτιν.

Η δηλητηρίαση του Αλεξάντρ Λιτβινένκο, λοιπόν, κάλλιστα μπορεί να θεωρηθεί ένα ακόμη επεισόδιο του ακήρυκτου αυτού πολέμου για τη νομή της εξουσίας στη Ρωσία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πίσω από τη δηλητηρίαση κρύβεται το Κρεμλίνο. Το λόμπυ των «ολιγαρχών» δεν αποτελείται από αγίους, υπάρχουν εσωτερικές έριδες κι αντιπαλότητες αλλά και συμφέροντα έξω απ' αυτό που επιδιώκουν να βάλουν χέρι στον σημαντικό πλούτο που κρύβει η Ρωσία. Ο παραδειγματικός όμως χαρακτήρας της δηλητηρίασης μας υποψιάζει ότι το παιγνίδι έχει αρχίσει να χοντραίνει επικίνδυνα.