DVD

Αναπάντεχη τιμητική πρώτη θέση για την Ελλάδα στον τομέα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Privacy International, όπου οι «μεγάλες δημοκρατίες» του πλανήτη (λέγε μας Η.Π.Α. και Βρετανία) μπαίνουν στον ίδιο κουβά, με το πολύ ταιριαστό μαύρο χρώμα, με τα αυταρχικά καθεστώτα που οι ίδιες ελεεινολογούν. Το άγρυπνο μάτι της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων μάλλον έχει το σημαντικότερο μερίδιο σ' αυτή την πρωτιά που ομοθυμαδόν πολιτική και φυσική ηγεσία της δικαιοσύνης μάλλον δεν καλοβλέπουν. Να 'ναι μια πατροπαράδοτη ροπή προς το μαύρο χρώμα, θα σας γελάσω.

Απουσία, λοιπόν, νομίμου οπτικοακουστικού υλικού παρακολουθήσεων δεν είναι καθόλου περίεργο που δίνουν και παίρνουν διάφορα DVD με υποκλαπέν περιεχόμενο προσωπικών στιγμών, γαργαλιστικών ή λιγότερο γαργαλιστικών, δημόσιων προσώπων. Η ιστορία θυμίζει λιγάκι την εποχή του αλήστου μνήμης Τόμπρα όπου βιντεοκασέτες με πιπεράτο περιεχόμενο κυκλοφορούσαν στα πανέρια της λαϊκής - βλέπετε, τότε ούτε «ελεύθερη» τηλεόραση υπήρχε ούτε YouTube.

Έτσι, εδώ και καμμιά εικοσαριά μέρες το επίκεντρο της πολιτικής σκηνής έχει μεταφερθεί στο περιεχόμενο του οπτικοακουστικού υλικού με φερόμενο ως πρωταγωνιστή τον παρ' ολίγον αυτόχειρα, πρώην δεξί χέρι του πρωθυπουργού, κο Ζαχόπουλο. Κάποιοι μιλούν για ...140 ώρες (!) οπτικοακουστικού υλικού - αρκετό ακόμη και για ταινία του Αγγελόπουλου, αν κι ο σπουδαίος auteur δεν επιδίδεται σε ταινίες δράσης. Καθόλου τυχαία, λοιπόν, το φιλοθεάμον κοινό των δελτίων ειδήσεων, με πρώτη και καλύτερη την ομήγυρη των παρουσιαστών τους, σκανδαλισμένη από το teaser που με τη μορφή ολογόλεπτου DVD έκανε μια βόλτα από μερικά ΜΜΕ περνώντας κι από το Μαξίμου, αδημονεί για το κυρίως πιάτο.

Αλλά το κυρίως πιάτο μένει καλά κρυμμένο. «Γράμματα χασάπη» φωνάζουν από τα μέσα του Δεκέμβρη οι λιμασμένοι δημοσιογράφοι που οσμίστηκαν σκάνδαλο που ρίχνει κυβέρνηση κι ενώ περιμένουν τα στοιχεία να προβάλουν δίκην ολιγόλεπτης τσόντας μέσα στο πορνό - όπως παλιότερα οι λιμασμένοι λούμπεν μικροαστοί περίμεναν να προβάλει το πορνό δίκην ολιγόλεπτης τσόντας μέσα στην ταινία - μέχρι στιγμής έχουν μείνει με το πουλί στο χέρι. Εκτός πια κι αν το πολυαναμενόμενο σκάνδαλο δεν είναι παρά οι πιπεράτες εξωσυζυγικές στιγμές ενός γενικού γραμματέα με μια στενή συνεργάτιδά του - αλλά πια τέτοιο σκάνδαλο δεν ρίχνει κυβέρνηση στις μέρες μας, το πολύ έναν ντροπιασμένο εκπαιδευτικό στο κενό του ακαλύπτου.

Δεν μας μένει λοιπόν να υποθέσουμε πως η μοναδική έννοια των δημοσιογράφων ήταν να περιεργαστούν τις υποτιθέμενες 140 ώρες αμοντάριστου πιπεράτου υλικού, γεγονός που το απονενοημένο διάβημα του κου Ζαχόπουλου και η αυτόβουλη παράδοση της πρώην συνεργάτιδάς τους και συμπρωταγωνίστριας δεν τους επέτρεψε να ικανοποιήσουν. Όσο για τη σπουδή των δικαστικών λειτουργών να προφυλακίσουν χωρίς πραγματικό λόγο την συμπρωταγωνίστρια του «σκανδάλου», ε, δεν είναι κι η πρώτη φορά που γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, εκτός πια κι αν το έπραξαν για να προστατεύσουν τα χρηστά μας ήθη από την προβολή του σκανδαλιστικού υλικού.

Έτσι, η απουσία οπτικοακουστικού υλικού που να αποκαλύπτει κυβερνητικά σκάνδαλα αναγκάζει τους δημοσιογράφους να τριγυρίζουν γύρω από τις «υπερεξουσίες» του πρώην γενικού γραμματέα (τώρα τις ανακάλυψαν;) και να προσπαθούν να βαφτίσουν ως σκάνδαλο τις πολιτικές αποφάσεις του κου Ζαχόπουλου στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του, που σκανδαλώδεις μπορεί να είναι, σκάνδαλα όμως δεν είναι. Σκάνδαλο είναι να περιστρέφεται η πολιτική αντιπαράθεση όχι γύρω από την ουσία και τον πυρήνα της ασκούμενης πολιτικής αλλά γύρω από μία προσωπική στιγμή που μπορεί να ενέχει μπορεί να να μην ενέχει ποινική διάσταση. Κι έτσι μέσα στις 140 ώρες πιπεράτου οπτικοακουστικού υλικού κινδυνεύει να χαθεί τόσο η ουσία της κυβερνητικής πολιτικής όσο και η πιθανή (ή μήπως αναμφισβήτητη;) εμπλοκή οικονομικών συμφερόντων στην χάραξή της.

Ο επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας στο έγκριτο πόνημά του Όψεις Υπανάπτυξης της Ελληνικής Οικονομίας έχει ονομάσει τις Εφορείες Αρχαιοτήτων και τα Δασαρχεία ως τους σημαντικότερους παράγοντες υπανάπτυξης, πιστός στο αναπτυξιακό υπόδειγμα που συναρτά το ρυθμό της οικονομικής ανάπτυξης με τον προστιθέμενο όγκο μπετόν. Εμείς δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε κατά πόσον ο πρώην γενικός γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού στα πλαίσια της κυβερνητικής πολιτικής μεριμνούσε για την ανάπτυξη της χώρας συμμεριζόμενος αυτή την αντίληψη. Η θέση του ωστόσο και οι υπερεξουσίες που του είχαν δοθεί τον καθιστούσαν προφανή στόχο πιέσεων σε μια χώρα που ο περισσότερος κόσμος αντιλαμβάνεται το φυσικό περιβάλλον και την ιστορική παράδοση μάλλον ως εμπόδια στον προσωπικό πλουτισμό παρά ως παράγοντες κοινωνικής ευημερίας. Με την τροπή που έχει λάβει η υπόθεση θα 'λεγε κανείς πως όλη η φασαρία κι η σκανδαλολογία γίνεται ακριβώς για να μην ασχοληθεί κανείς με την ουσία αυτής της διάστασης.