Ο Θάνατος, τελικά, έκανε ματ και στον μεγάλο νικητή του Ματς του Αιώνα, όπως χαρακτηρίστηκε η σειρά των αγώνων για τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή στο σκάκι το 1972 στο Ρέικιαβικ μεταξύ του Μπόμπυ Φίσερ και του Μπορίς Σπάσκυ.
Ο Μπόμπυ Φίσερ ενδέχεται να ήταν ο σπουδαιότερος σκακιστής όλων των εποχών. Δεν θα το μάθουμε ποτέ πια μετά την άρνησή του να υπερασπιστεί τον τίτλο του το 1975 εναντίον του Ανατόλυ Κάρποφ (έθεσε 64 όρους για να συμετάσχει στο τουρνουά και μόνο ένας δεν έγινε δεκτός). Αποσύρθηκε από την ενεργό σκακιστική σκηνή για να επιστρέψει το 1992 σε μια Ρεβάνς του Μάτς του 20ου Αιώνα εναντίον του Σπάσκυ, όπου ξανανίκησε, η οποία διεξήχθη στο Βελιγράδι, γεγονός που του στοίχησε την απηνή δίωξη από την κυβέρνηση Η.Π.Α. καθώς την περίοδο εκείνη ο Ο.Η.Ε. είχε επιβάλει το γνωστό εμπάργκο κατά της τότε Γιουγκοσλαβίας.
Ο Μπόμπυ Φίσερ συνελήφθη το 2004 στην Ιαπωνία, καθώς το διαβατήριό του είχε εν αγνοία του ακυρωθεί, κι αυτό τον οδήγησε να ζητήσει πολιτικό άσυλο στην Ισλανδία, όπου και έζησε τα τελευταία του χρόνια. Αν και εβραϊκής καταγωγής, δεν δίστασε να αποκυρήξει κάθε σχέση με τον εβραϊσμό και να προβεί σε δηλώσεις που χαρακτηρίστηκαν αντισημητικές. Αν και δεδηλωμένος φιλελεύθερος και αντικομμουνιστής, δεν δίστασε να αποποιηθεί την αμερικανική ιθαγένεια και να επικρίνει την πολιτική της κυβέρνησης των Η.Π.Α.
Ο αρχικά αυτοδίδακτος Μπόμπυ Φίσερ χαρακτηρίστηκε μεγάλη σκακιστική ιδιοφυΐα. Ο νεότερος νικητής του τουρνουά U.S. Open και ο νεότερος Γκρανμάστερ στην εποχή του, «έγραψε» μεγάλες καινοτομίες στη θεωρία των ανοιγμάτων και θαυμάστηκε για τα έξοχα φινάλε του, κάτι όμως που δεν τον βοήθησε στη μεγάλη παρτίδα της ζωής όπου ως άλλος ιππότης Αντόνιους Μπλοκ έχασε στην 64η κίνηση.
Πολλοί χαρακτήρισαν τον Μπόμπυ Φίσερ παρανοϊκό - ποιος όμως μπορεί να διακρίνει με σαφήνεια τα όρια μεταξύ παράνοιας και ιδιοφυίας;
Μπόμπυ Φίσερ: In Memoriam
Αναρτήσεις
1 σχόλιο
Αγαπητε Vrennus,
Κατα την ταπεινη μου αποψη, απο τις ψυχραιμοτερες νεκρολογιες του κ. Fischer που ειδαν το φως της δημοσιοτητας τις τελευταιες ημερες.
Οι περισσοτερες αλλες με εκαναν να αναρωτηθω και παλι για τον μανιχαισμο που διακρινει τους πιο πολλους Ελληνες, και ο οποιος ανελεητα ενθαρυνετται καθημερινα απο τον λαικισμο των πολιτικων μας, των ΜΜΕ μας κ.ο.κ.
Μαυρο ή ασπρο, ηρωας ή προδότης, αγγελος ή διαβολος ... Ειναι αραγε τα γονιδια μας που μας εμποδιζουν να καταλαβουμε οτι ο κοσμος ειναι γκρι;
Εν προκειμενω, ο κ. Fischer ηταν αναμφιβολα σκακιστικη ιδιοφυια (μεγεθους που ειναι δυσκολο να συλλαβουν ακομα και οι περισσοτεροι σκακιστες) και πολλες απο τις πολιτικες του αποψεις ηταν επισης πρωτοποριακες και ιστορικα σωστες, οπως π.χ. η χρονια αντιθεση του στην πολιτικη των ΗΠΑ στη Μεση Ανατολη, ο αντικομμουνισμος του κλπ. Απο την αλλη, ηταν επισης ατομο εγωκεντρικο και εκκεντρικο και αλλες αποψεις του ηταν επιοικως απαραδεκτες και κατακριτεες σε σημειο γελοιοτητας, οπως π.χ. η υποστηριξη του για στρατιωτικο πραξικοπημα στις ΗΠΑ που θα επρεπε να εκτελεσει "εκατονταδες χιλιαδες Εβραιους ηγετες", η αντιδραση του στα γεγονοτα της 11/9/2001 ("υπεροχα νεα") κλπ.
Για αλλη μια φορα λοιπον αποδεικνυεται οτι το καλο και το κακο ειναι οψεις του ενος ανθρωπινου νομισματος, και αποδεικνυεται ποσο επιφυλακτικοι θα πρεπει να ημαστε σε προσπαθειες "αυτονοητης ηρωοποιησης" προσωπων, ιδεων κλπ ...
ΥΓ Προσωπικα ο θανατος του μου θυμισε την ταινια Searching for Bobby Fischer, με την οποια ο ιδιος ο κ. Fischer δεν ειχε καμια σχεση και την οποια θα συνιστουσα προσωπικα σε οσους ειναι γονεις ή σκακιστες ή (ακομα περισσοτερο) και τα δυο.
Εσείς τι λέτε;