Μια επανάσταση που σκόνταψε

[Με αφορμή μια συζήτηση στο blog του DONCAT και μια σπρωξιά από την Εργοτελίνα]

Η επανάσταση ήταν επί θύραις! Η γενική πρόβα με τις καταλήψεις του '79 που οδήγησαν στην απόσυρση του διαβόητου Ν.815, είχε πετύχει! Οι δυνάμεις της μαύρης αντίδρασης είχαν κατατροπωθεί στις εκλογές του '81. Η σταλινικοί τα 'χαν ψιλοχάσει με την άνοδο του Γκορμπατσώφ και δεν είχαν άλλη λύση παρά ν' ακολουθήσουν - πάντα ερχόντουσαν τελευταίοι αλλά τα στήθια τα 'βαζαν μπροστά, όλα κι όλα. Το Rock Wave στο Καλλιμάρμαρο μας φόρτισε μ' ενέργεια κι αισιοδοξία. Το επαναστατικό φρόνημα χτυπούσε κόκκινο. Έπρεπε να ξεμπερδεύουμε επιτέλους και με τον Έλληνα Κερένσκυ. Οι προοπτικές ποτέ δεν φάνταζαν καλύτερες. Κινήσαμε να καταλάβουμε τα χειμερινά ανάκτορα στο Καστρί. Οι διεγραμμένοι νεολαίοι του ΠΑΣΟΚ είχαν στρατολογήσει μια νοστιμούλα αεροσυνοδό για να ξελογιάσει το γερομουντάρη και να μη βρούμε στα πόδια μας την αμερικάνα με τον κανακάρη της. Νομίζαμε ότι το σχέδιό μας ήταν τέλειο αλλα λογαριάζαμε χωρίς τον ξενοδόχο.

Ο Λαλιώτης δεν κοιμόταν το ύπνο του δικαίου. Κάποιοι μετά είπαν πως το σχέδιο το κάρφωσαν κάποια τσιράκια που 'χε βάλει μέσα στο κίνημα. Εκεί, λοιπόν, που βαδίζαμε ολοταχώς προς το Καστρί, στο ύψος του Ολυμπιακού Σταδίου (όπου είχε συναυλία ο Νταλάρας), ακούστηκε ξαφνικά ένα βροντερό "ΚΛΙΚ" και πετάχτηκε από τη γωνία το think tank του χαζοχαρούμενου lifestyle και μας πήρε παραμάζωμα! Τι τράκο ήταν αυτό; Κάναμε χρόνια μέχρι να καταλάβουμε τι μας βρήκε. Στο μεταξύ είχε ξεπροβάλει και κάποιος Κοσκωτάς κι αγόραζε ό,τι κινείτο. Κάποια συντρόφια, μεσ' την παραζάλη τους, πούλησαν τον εαυτό τους - ήταν και τα λεφτά καλά . Κάπου εκεί έπεσε και το τείχος κι οι ΚΝίτες, που θα ήταν η δύναμη κρούσης, σκόρπισαν. Κάποιοι πήγαν στο τέλος με το γιο της αμερικάνας. Ήρθε κι η διάλυση της ΕΣΣΔ, της Γιουγκοσλαβίας, το Σκοπιανό, η θητεία, για πότε μπήκαμε στα πρώτα μας -άντα ούτε που το καταλάβαμε. Σκατά!

Έτσι, μας τέλειωσε η επανάσταση. Τα καλύτερα παιδιά κουράστηκαν και γύρισαν στο σπίτι. Οι υπόλοιποι ξέμειναν στα μπουζουκομάγαζα της παραλιακής να ραίνουν με άνθη αλφαδιασμένες δίμετρες προσφυγοπούλες του παραπετάσματος υπό τους ήχους λαϊκοπόπ σουξέ. Και τότε ήρθε ο "Νόμος Αρσένη". Κι οι καταλήψεις των Λυκείων. Η ρόδα άρχισε πάλι να γυρίζει...

Στην αγαπημένη φίλη που 'φυγε πολύ νωρίς