Το βράδυ της 27ης Φεβρουαρίου του 1933 το Ράιχσταγκ, η ομοσπονδιακή Βουλή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, καταστράφηκε από εμπρησμό. Ένας Ολλανδός αριστεριστής, και μάλλον ψυχικά "πειραγμένος", ο Μαρίνους φαν ντερ Λούμπε παρουσιάστηκε ως φυσικός αυτουργός του εμπρησμού (καταδικάστηκε σε θάνατο κι εκτελέστηκε την επόμενη χρονιά), το Ναζιστικό κόμμα όμως έσπευσε ν' αποδώσει τον εμπρησμό σε οργανωμένη κομμουνιστική συνωμοσία. Αυτό επέτρεψε στον Χίτλερ να θέσει, πρακτικά, εκτός νόμου το Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα, κατόπιν να κηρύξει τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και τέλος να καταστεί δικτάτορας, με τις γνωστές καταστροφικές συνέπειες - κι όλ' αυτά με τυπικώς δημοκρατικές διαδικασίες.
Ας σημειωθεί ότι ενώ οι ιστορικοί έχουν εξ αρχής αποκλείσει την πιθανότητα της κομμουνιστικής συνωμοσίας, έχουν φανεί εξαιρετικά απρόθυμοι να εξετάσουν σε βάθος τις θέσεις που υποστηρίζουν ότι ο εμπρησμός ήταν, αντίθετα, προϊόν ναζιστικής συνωμοσίας. Ίσως και να 'ναι πραγματικά αδύνατον να διαχωρίσει κάποιος την πραγματικότητα από την προπαγάνδα στα ντοκουμέντα της εποχής.
Σαν σήμερα, πριν πέντε χρόνια, δύο αεροπλάνα που είχαν καταληφθεί από αεροπειρατές έπεσαν στους δίδυμους πύργους του Παγκόσμιου Εμπορικού Κέντρου της Νέας Υόρκης, ένα τρίτο αεροπλάνο φέρεται να έπεσε στο Πεντάγωνο ενώ ένα τέταρτο που φέρεται να κατευθυνόταν προς το Λευκό Οίκο κατέπεσε υπό συνθήκες που δεν έχουν γίνει γνωστές. Πριν καλά - καλά κατακαθίσει η σκόνη από τις καταστροφές, η Αμερικανική κυβέρνηση έσπευσε ν' αποδώσει την ευθύνη του οργανωμένου αυτού σχεδίου επιθέσεων στην Αλ Κάιντα, μια πολεμική οργάνωση φανατικών ισλαμιστών, και στον αρχηγό της Οσάμα Μπιν Λάντεν και, παράλληλα, να κηρύξει τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας.
Πέντε χρόνια μετά τα ερωτηματικά για τα γεγονότα εκείνης τη μοιραίας μέρας, αντί να απαντώνται, πληθύνονται. Κι αυτό όχι μόνο γιατί η Αμερικανική κυβέρνηση δεν έδωσε πειστικές απαντήσεις, αλλά, κυρίως, επειδή δείχνει να είναι μέρος της απάντησης στο κλασσικό ερώτημα του Κικέρωνα cui bono (ποιος ωφελείται).
Άραγε ο ιστορικός του μέλλοντος να έχει ανάλογη δυσκολία να διαχωρίσει την πραγματικότητα από την προπαγάνδα στα ντοκουμέντα της δικής μας εποχής;
Cui Bono?
Αναρτήσεις
5 σχόλια
Δεν άντεξα στον πειρασμό να μην παραθέσω το παρακάτω απόσπασμα από τη Wikipedia:
During the election campaign, the Nazis had run on a platform of fervent anti-terrorism, insisting that Germany was on the verge of a Communist revolution, and that the only way to stop the revolution was to pass the Enabling Act.
υπενθυμίζοντας παράλληλα τον ανάλογο Νόμο (Patriot Act) που ψηφίστηκε στις Η.Π.Α.
Το σχόλιο σου για το Ράιχσταγκ είναι λανθασμένο. “Ας σημειωθεί ότι ενώ οι ιστορικοί έχουν εξ αρχής αποκλείσει την πιθανότητα της κομμουνιστικής συνωμοσίας, έχουν φανεί εξαιρετικά απρόθυμοι να εξετάσουν σε βάθος τις θέσεις που υποστηρίζουν ότι ο εμπρησμός ήταν, αντίθετα, προϊόν ναζιστικής συνωμοσίας.”. Στην ιστορία έχει μείνει πως η εμπρησμός του Ράιχσταγκ ήταν προμελετημένο σχέδιο των Nazi και η κατηγορία ενάντια των Κομμουνιστών σκευωρία. Μπορείς να δώσεις μερικές πηγές που να στηρίζουν την θέση σου; Όχι Irving κατά προτίμηση
Η σύγκριση Bush / neo-cons με τους Nazi είναι το ελάχιστο ατυχέστατη και απίστευτα στερεότυπη στην Ελλάδα (σαν να παρκάρει περιπολικό σε πεζοδρόμιο ένα πράμα). Δεν έχω σκοπό να σε πείσω οπότε πάω πάσο, απλώς θέλησα να σημειώσω πως το 1ο μισό του post σου είναι λάθος.
Α και προφανέστατα οι Bush / neo-cons μου προκαλούν τάσεις εμετού.
Ένας Τιμητής (μου αρέσει σαν χαρακτηρισμός) :)
Νομίζω (δείτε και το σχετικό άρθρο στη Wikipedia) ότι η άποψη πως η φωτιά στο Ράιχσταγκ ήταν προσχεδιασμένη από τους Ναζί εδράζεται περισσότερο στην "αντι-δίκη" που οργάνωσε το Γερμανικό Κ.Κ. και λιγότερο στην ακαδημαϊκή έρευνα - μπορεί, πάλι, να κάνω λάθος, αλλά η ουσία είναι πώς εκμεταλλεύτηκε το γεγονός το ναζιστικό καθεστώς.
Δεν συγκρίνω, βεβαίως, τον Μπους με τον Χίτλερ, εντοπίζω απλά αναλογίες σε γεγονότα, με την ελπίδα να μην επαναληφθεί η ιστορία στη χειρότερη εκδοχή της.
Ποιοι επωφεληθηκαν;;..
1.Путин
2.Wahabists
3.Christians Reborn
4.Hallibarton.. κτλ
more?...
Aν κάποιοι ωφελούνται απο τη πυρκαγιά,
κάποιοι άλλοι εμπρηστές κουβαλάνε νερό στο μύλο τους,
δεν υπάρχει τίποτε το συνωμοτικό ή το αθέμιτο.
Η ιστορία συχνά μοιάζει με γρήγορες κινήσεις σε σκακιέρα,
αν δε θές να χάνεις κινείσαι γρήγορα, με αυτοπεποίθηση και άν σου βγεί προς όφελος τόσο το καλύτερο.
Η αλήθεια δεδικαίωται, όχι βέβαια των συνωμοτών αλλά του κόπου του πόνου και της θυσίας. Εδώ δε λογίζεται θόλωμα των νερών και επιστημονικοφανείς προπαγάνδες του τύπου πώς πέσανε. Οποιος αμφιβάλει για τη τρομοκρατία θυμίζει μωρές παρθένες και ολιγωρίες της δεκαετίας του '30 απέναντι στη συμφορά πρωτίστως του ίδιου του γερμανικού λαού
Εσείς τι λέτε;