Η δολοφονία παραμένει εξαιρετικά δημοφιλής τρόπος για να επιλύονται πολιτικές διαφορές και να φιμώνονται ενοχλητικές φωνές. Κανένας όμως δεν θ' αποτολμούσε να κάνει μια ενοχλητική φωνή να πάψει για πάντα αν από τη δολοφονία αυτή είχε περισσότερα να χάσει παρά να κερδίσει. Η Άννα Πολιτκόφσκαγια ήταν μια ενοχλητική φωνή. Από τις ελάχιστες ρωσικές φωνές που είχαν ανοιχτά καταδικάσει τις ρωσικές βιαιότητες στον εμφύλιο πόλεμο της Τσετσενίας, βιαιότητες που έβρισκαν βολικό άλλοθι στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Ο πρόεδρος Πούτιν από την άλλη πλευρά έχει τη φήμη ψυχρού υπολογιστή. Δεν θα του έπεφτε άσχημα αν η Άννα Πολιτκόφσκαγια έπαυε να μιλά, όχι όμως αν το ισοζύγιο από ένα τέτοιο γεγονός ήταν αρνητικό. Συνέφερε πολιτικά το Κρεμλίνο η δολοφονία της ενοχλητικής δημοσιογράφου, ειδικά σε μια περίοδο που η Ρωσία ανακτά το κύρος και την επιρροή της ενώ η διεθνής κοινή γνώμη έχει πάψει να πολυασχολείται με την Τσετσενία; Σε καμμία περίπτωση. Κανείς δεν γκρεμίσει με μια κίνηση ό,τι προσπαθεί με κόπο να οικοδομήσει. Θα πρέπει να είμαστε πολύ αφελείς να πιστέψουμε ότι το Κρεμλίνο όπλισε το χέρι του δολοφόνου, εκτός πια κι αν ο πρόεδρος Πούτιν έχασε ξαφνικά τη μνημειώδη ψυχραιμία του, απίθανο για ένα πρώην πράκτορα τηε KGB.
Παράλληλα, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα σειρά γεγονότων που με τον ένα ή άλλο τρόπο σχετίζονται με τη Ρωσική πολιτική. Είναι η σύλληψη με την κατηγορία της κατασκοπίας και απέλαση Ρώσων διπλωματών στη Γεωργία και τη Λιθουανία. Αυτή η επίδειξη δύναμης και ανεξαρτησίας από δυο αδύναμες αλλά με πολύ φιλοαμερικανικά καθεστώτα χώρες δεν μπορεί να είναι τυχαία στη συγκεκριμένη μάλιστα χρονική στιγμή. Η Γεωργία έχει το αγκάθι της Αμπχαζίας και της Νοτίου Οσετίας που έχουν σηκώσει μπαϊράκι και επιδιώκουν να ενωθούν με τη «μαμά» Ρωσία. Η Ρωσία έχει συνδέσει την τύχη των περιοχών αυτών της Γεωργίας με την εξέλιξη που θα έχει το ζήτημα του Κοσόβου, ενώ παράλληλα βλέπει με καλό μάτι μια πιθανή ενσωμάτωση των Σέρβων της Βοσνίας στο Σερβικό κράτος.
Μέχρι το τέλος του χρόνου αναμένονται οι αποφάσεις για το μέλλον του Κοσόβου με πλέον πιθανή αυτή της ανεξαρτησίας. Παράλληλα, οι πρόσφατες εκλογές στη Βοσνία ενίσχυσαν τις πολιτικές δυνάμεις που επιδιώκουν των ένωση των Σερβοβόσνιων με τη Σερβία. Ο πρόεδρος Πούτιν έχει δηλώσει επίσης ότι θα καταψηφίσει οποιαδήποτε πρόταση για το μέλλον του Κοσσόβου που δεν θα είναι ανάλογη με το καθεστώς των «φιλορωσικών» περιοχών της Γεωργίας. Τα πρόσφατα γεγονότα έρχονται την κατάλληλη στιγμή για ν' αποδυναμώσουν τη θέση της Ρωσίας και να αποτρέψουν από το να γίνει παράδειγμα προς μίμηση η διαφαινόμενη ανεξαρτησία του Κοσόβου. Καθόλου δεν θα μας εξέπληττε αν οι φονικές σφαίρες που βλήθηκαν από το «Μακάροφ» του δολοφόνου ήταν δυτικής προέλευσης.
Άννα Πολιτκόφσκαγια: Μια άλλη ματιά
Αναρτήσεις
5 σχόλια
Για τους Σερβους της Βοσνίας
να συμφωνησω οτι ειναι η πιο
δικαιη λυση αν χαθει το Κοσοβο
Παντως λιγο δυσκολο
να κυκλοφορουν
δυτικοι πρακτορες
στη Ρωσια του Πουτιν....
:)
Το κύρος της Ρωσίας του Πούτιν μπορείς να το δεις στην Χρυσή Ευκαιρία ή στην Ελευθεροτυπία (η σοβαρότητα της φαίνεται και από τις αγγελίες της) από τον αριθμό των Ρωσίδων που πουλάνε το κορμί τους στην χώρα μας.
Ο Πούτιν (και ο chavez και το Ιράν) πουλάνε τσαμπουκά χάρη στο πετρέλαιο. Και αυτό είναι βραχυπρόθεσμο.
Ούτε νεκρούς δεν σέβεται η Ελληνική “Αριστερά”
Δεν υπάρχει καμμία «δίκαια λύση» όταν πρέπει να χαράξεις σύνορα. Είναι δίκαιο να αποσχιστεί το Κόσοβο ή αλλά όχι οι Σέρβοι της Βοσνίας. Είναι δίκαιο να αποσχιστούν η Ουκρανία, Οι Βαλτικές Χώρες, η Γεωργία, η Τσετσενία κλπ. αλλά όχι οι Ρώσοι της Κριμαίας και της Λεττονίας, οι Αμπχάζιοι κλπ. Είναι δίκαιο να έχουν κράτος οι Παλαιστίνιοι, αλλά όχι οι Τούρκοι της Β. Κύπρου ή οι Βάσκοι.
Τα σύνορα πάντοτε τα χαράζουν οι ισχυροί ανάλογα με το συμφέροντά τους και την εκάστοτε ισορροπία ισχύος - πχ. αυτοί που βασίζουν την ισχύ τους στις συγκυριακά υψηλές τιμές του πετρελαίου μπορούν να προσβλεπουν σε προσωρινά οφέλη, αυτοί που τη βασίζουν στην παγιωμένη στρατιωτική υπεροπλία τους μπορούν να προσβλεπουν σε πιο μόνιμα. «Δίκαια» σύνορα ούτε ποτέ υπήρξαν, ούτε ποτέ θα υπάρξουν.
Αν αναρωτιέστε αν είμαι υπέρ η κατά του «δικαιώματος των λαών για αυτοδιάθεση» θα σας απαντήσω πως ένας διεθνιστής δεν έχει τέτοιες απορίες!
Θα συμφωνήσω 100% ότι η Ελληνική «Αριστερά» (με τα εισαγωγικά!) δεν σέβεται ούτε νεκρούς, ούτε τίποτε. Πάντως, ο ΙΟΣ, που δεν απαρτίζεται από Δεξιούς, έχει ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για τη δουλειά της μακαρίτισσας (ευχαριστώ για το link Ergo te lina).
Το σχόλιο με τα σύνορα δεν το καταλαβαίνω. Δεν αναφέρθηκα σε σύνορα αλλά στο σενάριο που κατασκευάσατε ότι “φυσικά” η δολοφονία έγινε από δυτικούς και στην Ρώσικη “ισχύ”.
Αυτά που γράφει ο ΙΟΣ είναι γνωστά εδώ και καιρό.
Χαίρομαι ιδιαίτερα που είστε διεθνιστής άλλο αν το κρύβετε πολύ καλά στα κείμενα σας. Διεθνισμός με Πούτιν, Chavez και Αχμεντιτζαν μου φαίνεται κομματάκι δύσκολο.
Eίμαι post-Nationalist: Έθνη, imagined communities, non merci!
@ ioannisk: Το σχόλιο με τα σύνορα αφορούσε το σχόλιο της Εργοτελίνας περί «δίκαιης λύσης αν χαθεί το Κόσοβο» για τη Σερβία. Δεν κατασκευάζω «σενάρια», αλλά επιχειρώ να δείξω ότι η δολοφονία της Πολιτκόφσκαγια «έρχεται κουτί» σε κάποιους έξω από τη Ρωσία. Επίσης, να μη θεωρηθεί ότι ηθικολογώ. Δεν θεωρώ τον Πούτιν πχ. «άγιο» και τον Μπους πχ. «διάβολο» (όπως κάνει ο αγαπητός Tσάβεζ). Ο καθένας υπηρετεί τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης της χώρας του με τον καλύτερο τρόπο που μπορεί.
Εσείς τι λέτε;