Στο Άσυλο (IV)

Τα «προοδευτικά» μας Μ.Μ.Ε. ανακάλυψαν, έστω και αργά, την ταυτότητα των «γνωστών» που δεν είναι καθόλου «άγνωστοι» - τουλάχιστον σ' όσους δεν εθελοτυφλούν. Έπρεπε να σακατευτεί στο ξύλο ένα ακόμη παλληκάρι και να ξεχαστεί κάποιος on-camera χωρίς την ταγματασφαλίτικη κουκούλα του. Εντάξει, οι πανεπιστημιακοί αυτόπτες μάρτυρες είναι ψεύτες, κατά πώς λένε ανερυθρίαστα πραιτωριανοί συνδικαλιστές, αλλά η τηλεοπτική κάμερα... Κάλιο αργά, πάντως, παρά ποτέ, για να μην απορούν πλέον τα Μ.Μ.Ε. γιατί τόσο καιρό δεν συλλαμβάνονταν παρά κάτι αξιοθρήνητα χουλιγκανάκια κι όχι οι ανεγκέφαλοι εγκέφαλοι: κανείς δεν συλλαμβάνει τον εαυτό του! Δεν νομίζω να έχει απομείνει έστω και ένας καλοπροαίρετος πολίτης που να αμφιβάλλει ακόμη για την πραγματική ιδιότητα των κουκουλοφόρων ταραξιών.

1 σχόλιο

Τάδε έφη ο δείμος του πολίτη

Ακόμα και όταν οι κάμερες πρόβαλλαν τα πάντα, εκείνοι στις ειδήσεις έλεγαν ότι δεν είναι έτσι. Ακόμα και σήμερα έβλεπα αστυνομικό συνδικαλιστή να λέει ότι βλέπουμε αποσπάσματα απλά και όχι τις ενέργειες του Κύπριου. Μα καλά κρατούμενο βαρούσαν; Μα καλά τα ηχητικά ντοκουμέντα όπυο ζητούσε βοήθεια; τόσο φτηνοί είναι τέλος πάντως; Και τι σόι συνδικαλισμός είναι αυτός όπου δεν τολμούν να κατηγορήσουν συναδέλφους τους; Αυτός είναι φασισμός. Ατιμωρησία και πάλι; Φυλακή χρειάζονται (και ο νεαρός αν όντως έφταιγε) και εκείνοι όμως.

Εσείς τι λέτε;