Στάζι

Αν δεν υπήρχε η οργάνωση «Επαναστατικός Αγώνας», ή όποιοι άλλοι τέλος πάντων βρίσκονται πίσω από την επίθεση με αντιαρματικό βλήμα εναντίον της πρεσβείας των Η.Π.Α., μάλλον η κυβέρνηση θα έπρεπε να την εφεύρει. Άρθρο 16, Άρθρο 24, το κύκλωμα των απαλλαγών από το στρατό, τα προβλήματα με τη βόρειο γείτονα, όλα πέρασαν σε δεύτερη μοίρα. Βέβαια, ο κος Πολύδωρας δεν έχει λόγους να αισθάνεται καλύτερα αλλά ομελέτα δε γίνεται χωρίς να σπάσεις αυγά. Άσε που η αστυνομία, είτε υπό τον κο Πολύδωρα είτε υπό οποιοδήποτε άλλο υπουργό, έχει αποδείξει ότι στο μόνο πράγμα που είναι ικανή είναι η αλόγιστη κατανάλωση δακρυγόνων. Μέχρι και στο Στάδιο Ειρήνης Φιλίας έριξαν δακρυγόνα την προηγούμενη βδομάδα με αφορμή κάποιους φορτικούς τσαμπατζήδες! Εδώ έχει φτάσει να κάνει τον παρκαδόρο σε νυχτερινά κέντρα (τη στιγμή που θα έπρεπε να τα κλείνει επειδή δεν έχουν τις σχετικές θέσεις), «τρομοκρατικές» επιθέσεις θα προλάβει;



Βάζουμε το «τρομοκρατικές» σε εισαγωγικά επειδή αυτού του είδους οι επιθέσεις πρακτικά δεν τρομοκρατούν κανέναν. Δεν νομίζω ότι ο μέσος πολίτης φοβάται μήπως και πέσει θύμα «τρομοκρατικής» επίθεσης - φοβάται όμως μήπως πέσει θύμα ληστείας - ούτε ότι η πολιτική των Η.Π.Α. ή οποισδήποτε άλλης χώρας θ' αλλάξει επειδή πέντε - έξι αυτόκλητοι «τιμωροί» ρίχνουν μια ρουκέτα σε μια πρεσβεία. Το πολύ - πολύ ν' ανησυχήσουν τίποτε κατώτεροι υπάλληλοι, πράγμα που πιστοποιεί ότι αυτού του είδους οι θεαματικές ενέργειες, εκτός από ατελέσφορες που ούτως ή άλλως είναι, φλερτάρουν επικίνδυνα με το φασισμό λόγω του εγγενούς λαϊκισμού τους.



Δεν είναι τυχαίο που η αστυνομία ενώ δεν δείχνει ιδιαίτερο ζήλο να καταπολεμήσει το κοινό έγκλημα, αναγορεύει σε άξονα της δράσης της την καταπολέμηση της «τρομοκρατίας», ενώ έχει μημειωδώς αποτύχει τόσο να ελέγξει την εφαρμογή των νόμων όσο και να καταπολεμήσει το λεγόμενο κοινό έγκλημα. Αλλά ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Ο πραγματικός ρόλος της αστυνομίας δεν είναι να καταπολεμά το έγκλημα αλλά να τηρεί την τάξη. Κι όταν λέμε τάξη εννοούμε την κατεστημένη τάξη πραγμάτων. Αυτός είναι κι ο λόγος που για την αστυνομία, και για τις αστυνομίες όλου του κόσμου, η δράση των τρομοκρατικών οργανώσεων αποκτά κεντρική σημασία, αυτός είναι κι ο λόγος που η αστυνομία αντιμετωπίζει ως a priori ύποπτη τη δράση της αριστεράς, αυτός είναι κι ο λόγος που η αστυνομία κινεί γη και ουρανό κάθε φορά που ακούγεται η λέξη πορεία ή διαδήλωση. Η αμφισβήτηση της κατεστημένης τάξης πραγμάτων είναι αρκετή στην αστυνομία για να βάλει στο ίδιο τσουβάλι «τρομοκράτες», αριστερούς, ακόμη και ακτιβιστές που η μόνη έννοια τους είναι πώς θα εμποδίσουν τη φαλαινοθηρία.



Από την άλλη πλευρά, το έγκλημα, το οργανωμένο ειδικά, το βλέπουμε ν' ανθίζει ακριβώς επειδή δεν αμφισβητεί την κατεστημένη τάξη πραγμάτων. Ο λαθρέμπορος, ο προαγωγός δεν είναι αμφισβητίες του συστήματος, το παράνομο της δράσης τους έγκειται στο αντικείμενο της δραστηριότητάς τους κι όχι στη φύση της. Ο έμπορος ναρκωτικών θα γίνει αυτόματα νόμιμος αν εμπορευθεί φάρμακα. Ο προαγωγός θα γίνει νόμιμος μόλις βαπτίσει την επιχείρησή του «ενοικιάσεις εργαζομένων». Μόνο τα λεγόμενα «εγκλήματα κατά της ιδιοκτησίας», τα «εγκλήματα του δρόμου» βασικά, στρέφονται κατά της κατεστημένης τάξης πραγμάτων, γι' αυτό και διώκονται επιμελώς - τουλάχιστον από αστυνομίες άλλων κρατών. Το Κράτος βέβαια, δεν έχει κάνένα πρόβλημα να συντηρείται ένα «ανεκτό» επίπεδο εγκληματικότητας, στο βαθμό που κρατά τους πολίτες επαρκώς φοβισμένους, και άρα ευκολότερα χειραγωγήσιμους.



Επ' ευκαιρία, λοιπόν, ξαναζεσταίνεται η συζήτηση για το πόσο αναγκαίο είναι να ληφθούν πρόσθετα μέτρα για να πολεμηθεί η «τρομοκρατία». Αλλά τι σύμπτωση! Όλα αυτά τα μέτρα αναγορεύουν όλους τους πολίτες σε υπόπτους! Όλους! Όλοι λοιπόν οι πολίτες θα πρέπει να φακελωθούν και να παρακολουθούνται, μήπως κι ανακαλύψουμε κανένα τρομοκράτη ανάμεσά μας. Προσέξτε, όχι κάποιον εγκληματία του κοινού ποινικού δικαίου, κάποιο μεγαλολαθρέμπορο ναρκωτικών, κάποιον «νονό της νύχτας», κάποιον μεγαλοπροαγωγό, κάποιον εκβιαστή, άντε κανέναν ληστή ή δολοφόνο, αλλά τρομοκράτες! Πάει, λοιπόν, το θεμέλιο του πολιτικού φιλελευθερισμού και της αστικής δημοκρατίας, το τεκμήριο της αθωότητας. Όλοι οι πολίτες είναι a priori ύποπτοι, όχι για εγκληματική δράση, αλλά ως επικίνδυνοι για την κατεστημένη τάξη πραγμάτων. Όλοι οι πολίτες, λοιπόν, πρέπει να φακελωθούν και να παρακολουθούνται «για το καλό τους» - και το καλό της άρχουσας τάξη φυσικά. Πού να το φανταζόταν πριν μερικά χρόνια ο Δυτικοευρωπαίος πολίτης ότι η φιλελεύθερη δημοκρατία του θα δημιουργούσε τέτοιες ολοκληρωτικές υπηρεσίες ασφαλείας που μπροστά τους η διαβόητη Στάζι θα φάνταζε παιδική χαρά.



Είναι γνωστό ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο, που μάλιστα δεν φημίζεται (τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα) για την αδιακρισία και την αναποτελεσματικότητα των αστυνομικών αρχών, έχει εγκατασταθεί το πλέον εκτεταμένο και σύγχρονο σύστημα παρακολούθησης των πολιτών. Το να επισημάνουμε ότι το «σύστημα», μετά τις βομβιστικές επιθέσεις τον Ιούλιο του 2005, οδήγησε τους αστυνομικούς ν' αδειάσουν ένα πιστόλι στο κεφάλι ενός ανύποπτου πολίτη, καθώς επίσης κι ότι πρόσφατη έκθεση έδειξε ότι η αποτελεσματικότητα αυτού του περίπλοκου σύστημα στην καταπολέμηση της εγκληματικότητας είναι μηδαμινή, νομίζουμε ότι δεν αλλάζει τίποτε. Απλά επιβεβαιώνει ότι τα κράτη περισσότερο από την καταπολέμηση του εγκλήματος ενδιαφέρονται για τον έλεγχο της ζωής των πολιτών. Οι σύγχρονες αστικές δημοκρατίες έχουν γράψει στα παλιά τους παπούτσια τον πολιτικό φιλελευθερισμό με το πρόσχημα ότι (τάχα) θέλουν να τον προστατεύσουν. Για ν' αποδειχτεί ξανά ότι ο οικονομικός φιλελευθερισμός μπορεί ν' ανθίζει κάλλιστα και στα πλαίσια ενός ολοκληρωτικού κράτους - ή μήπως μόνο στα πλαίσια ενός ολοκληρωτικού κράτους μπορεί ν' ανθίζει απρόσκοπτα, τελικά;



πολιτική, αστυνομία, τρομοκρατία, φιλελευθερισμός