Νόμος Πλαίσιο που, κατά τους εμπνευστές του λέει, ενισχύει την ακαδημαϊκή αυτοτέλεια. Έχουμε και λέμε, λοιπόν:
Αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει μια παθογένεια στην ανώτατη εκπαίδευση που έχει χαρακτηριστικά ευνοιοκρατίας, κομματισμού και φυγοπονίας. Όμως, αυτή δεν είναι παρά αντανάκλαση μια γενικότερης παθογένειας που διατρέχει ολόκληρη την κοινωνία. Και φυσικά δεν αντιμετωπίζεται με νόμους και διατάγματα. Για τα ουσιαστικά προβλήματα του ελληνικού πανεπιστημίου, δηλαδή, την υποχρηματοδότηση, την ανεπάρκεια υποδομών, τον κατακερματισμό (κάθε πόλη και σχολή, κάθε χωριό και ΤΕΙ) και τα μύρια όσα προβλήματα που οφείλονται αποκλειστικά στο κράτος, ούτε κουβέντα από τους, κατά τα λοιπά λαλίστατους, υποστηρικτές της «μεταρρύθμισης». Λογικόν! Αν προβάλλεις ad nauseam ως κύριο - δήθεν - πρόβλημα των πανεπιστημίων τη δράση καμπόσων κουκουλοφόρων γύρω από την πλατεία Συντάγματος και τα γραφεία της Γ.Σ.Ε.Ε. (χώροι που μάλλον αποτελούν πανεπιστημιακό άσυλο γι' αυτό και η αστυνομία δεν προβαίνει σε συλλήψεις) ο λαουτζίκος καταπίνει αμάσητο οτιδήποτε του πετάξουν ως δήθεν «μεταρρύθμιση» - ειδικά άπαξ κι έχει προβλέψεις γι' αυτούς τους ρεμπεσκέδες τους αιώνιους φοιτητές.
Εμείς δεν τρέφουμε αυταπάτες για τους ανομολόγητους σκοπούς της πολιτείας. Οι κανονισμοί λειτουργίας και οι τετραετείς συμβάσεις είναι άλλοθι για να περικοπεί ακόμη περισσότερο η ήδη αναιμική κρατική χρηματοδότηση. Όσα πανεπιστήμια μπορέσουν να εξασφαλίσουν (ιδιωτικούς) πόρους μέσω της έρευνας - πόσα θα είναι αυτά; - έχει καλώς, τα υπόλοιπα θα εκπέσουν σε υποβαθμισμένα ινστιτούτα επαγγελματικής κατάρτισης, σύμφωνα με το βρετανικό παράδειγμα, ώστε και τα μελλοντικά ιδιωτικά «πανεπιστήμια» να αντέχουν τον ανταγωνισμό.
παιδεία, νόμος πλαίσιο
- Εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας σύμφωνα με υπόδειγμα του Υπουργείου Θρησκευμάτων το οποίο θα τον εγκρίνει επί πλέον. Δηλαδή θα έχουμε πρωινή προσευχή, έπαρση σημαίας, υποχρεωτικά περιποιημένη κόμη, μήπως θα φορούν πηλίκιο οι φοιτητές και κορδέλλα οι φοιτήτριες, στολή ίσως; Θα προβλέπεται και έλεγχος διαγωγής; Τι θα κάνει η υπουργός αν κάποιο πανεπιστήμιο αρνηθεί ν' ακολουθήσει τις υποδείξεις της, θα βάλει τον Αρχιεπίσκοπο να αφορίσει τον Πρύτανη και τη Σύγκλητο; Σύμφωνα με την υπουργό, η πανεπιστημιακή κοινότητα δεν έχει την ωριμότητα που απαιτείται ώστε να μπορεί να συντάσσει έναν κανονισμό λειτουργίας άρα εδώ χρειάζεται ένα κρατικό κηδεμόνα.
- Τα πανεπιστήμια θα συνάπτουν, λέει, τετραετείς προγραμματικές συμβάσεις με το κράτος (αυτό είναι ξεπατικωμένο από το βρετανικό σύστημα). Προγραμματικές συμβάσεις! Ήξερα ότι προγραμματικές συμβάσεις συνάπτουν προμηθευτές και εργολάβοι, η υπουργός θα πρέπει να μας εξηγήσει σε ποια κατηγορία εντάσσει τα πανεπιστήμια. Εν πάση περιπτώσει, εμείς ξέραμε ότι οι συμβάσεις είναι αμφοτεροβαρείς, στην περίπτωση εδώ πού είναι το «αμφότερο»; Τα τούβλα που ζήτησα δεν ήταν πολύ τούβλα, σου κόβω τη χρηματοδότηση; Κάτι τέτοιο υποψιαζόμαστε κι ας μη το δηλώνει ξεκάθαρα η υπουργός.
- Το πανεπιστημιακό άσυλο θα περιορίζεται στους χώρους διδασκαλίας και έρευνας, πράγμα που σημαίνει ότι οι ασφαλίτες θα μπορούν να τη στήνουν άνενόχλητοι στις τουαλέτες και στα διαλείμματα να συλαμβάνουν και να προσάγουν στην Ασφάλεια όσους φοιτητές αντιμιλούν στους καθηγητές τους - π.χ. ισχυρίζονται ότι τον άνθρωπο δεν τον έπλασε ο Θεός ή οτι η γη δεν είναι επίπεδη κλπ.
- Δυο βδομάδες χαμένα μαθήματα, χάνεται το εξάμηνο. Όχι, κουφάλες, θα σας άφηνε έτσι η υπουργός Μαριέττα, να μου κάνετε τρεις - τέσσερις βδομάδες κατάληψη και μετά να μου παρατείνετε το ακαδημαϊκό εξάμηνο για να μην το χάσετε, αμ δε! Εδώ, βέβαια, η υπουργός Μαριέττα μας εξέπληξε! Περιμέναμε τουλάχιστον να έχει το υπουργείο και τον τελευταίο λόγο επί του αναλυτικού προγράμματος (θα αφήσουμε τέτοια σημαντικά πράγματα στην ανώρημη πανεπιστημιακή κοινότητα;), φευ, κάτι τέτοιο δεν έγινε τελικά. Τέλος πάντων, με μια ψιλοτροπολογιούλα της τελευταίας στιγμής (π.χ. σε νομοσχέδιο για τη ρύθμιση χρεών των ποδοσφαιρικών Α.Ε.) όλα διορθώνονται!
- Τέλος οι αιώνιοι φοιτητές! Όχι ότι οι αιώνιοι φοιτητές ήταν πρόβλημα, ούτε «πάσο» δικαιούνται, ούτε βιβλία, ούτε τίποτε, αλλά δεν είναι ασυνηθιστο φαινόμενο νόμος του ελληνικού κράτος να καταπιάνεται με ανύπαρκτα προβλήματα. Ας το δούμε ως μια ευγενική προσφορά του υπουργείου προς τους «αγανακτισμένους» συμπολίτες μας που βλέπουν τους φοιτητές ως ένα μάτσο «μαλλιάδες, τεμπελόσκυλα, χαραμοφάηδες που δεν κοιτάνε πώς θα πάρουν το πτυχίο...» (και να κωλοβαράνε μετά στις καφετέριες έτσι που δεν θα βρίσκουν δουλειά) - εκτός, βέβαια, από τα δικά τους παιδιά, έτσι;
Αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει μια παθογένεια στην ανώτατη εκπαίδευση που έχει χαρακτηριστικά ευνοιοκρατίας, κομματισμού και φυγοπονίας. Όμως, αυτή δεν είναι παρά αντανάκλαση μια γενικότερης παθογένειας που διατρέχει ολόκληρη την κοινωνία. Και φυσικά δεν αντιμετωπίζεται με νόμους και διατάγματα. Για τα ουσιαστικά προβλήματα του ελληνικού πανεπιστημίου, δηλαδή, την υποχρηματοδότηση, την ανεπάρκεια υποδομών, τον κατακερματισμό (κάθε πόλη και σχολή, κάθε χωριό και ΤΕΙ) και τα μύρια όσα προβλήματα που οφείλονται αποκλειστικά στο κράτος, ούτε κουβέντα από τους, κατά τα λοιπά λαλίστατους, υποστηρικτές της «μεταρρύθμισης». Λογικόν! Αν προβάλλεις ad nauseam ως κύριο - δήθεν - πρόβλημα των πανεπιστημίων τη δράση καμπόσων κουκουλοφόρων γύρω από την πλατεία Συντάγματος και τα γραφεία της Γ.Σ.Ε.Ε. (χώροι που μάλλον αποτελούν πανεπιστημιακό άσυλο γι' αυτό και η αστυνομία δεν προβαίνει σε συλλήψεις) ο λαουτζίκος καταπίνει αμάσητο οτιδήποτε του πετάξουν ως δήθεν «μεταρρύθμιση» - ειδικά άπαξ κι έχει προβλέψεις γι' αυτούς τους ρεμπεσκέδες τους αιώνιους φοιτητές.
Εμείς δεν τρέφουμε αυταπάτες για τους ανομολόγητους σκοπούς της πολιτείας. Οι κανονισμοί λειτουργίας και οι τετραετείς συμβάσεις είναι άλλοθι για να περικοπεί ακόμη περισσότερο η ήδη αναιμική κρατική χρηματοδότηση. Όσα πανεπιστήμια μπορέσουν να εξασφαλίσουν (ιδιωτικούς) πόρους μέσω της έρευνας - πόσα θα είναι αυτά; - έχει καλώς, τα υπόλοιπα θα εκπέσουν σε υποβαθμισμένα ινστιτούτα επαγγελματικής κατάρτισης, σύμφωνα με το βρετανικό παράδειγμα, ώστε και τα μελλοντικά ιδιωτικά «πανεπιστήμια» να αντέχουν τον ανταγωνισμό.
παιδεία, νόμος πλαίσιο
Αναρτήσεις
16 σχόλια
Πες τα μεγαλε!!!!
Εισαι απολυτα σωστος.
"Εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας σύμφωνα με υπόδειγμα του Υπουργείου Θρησκευμάτων το οποίο θα τον εγκρίνει επί πλέον."
Φοιτητικός Κανονισμός 20-1..
Σοβαρά τώρα: Πολύ ωραία αυτά που γράφεις και σωστή κριτική για την απορύθμιση της μεταρύθμισης και διαρύθμηση των κρατικών δαπανών, έτσι ώστε να βγει από πάνω τους ένας μπελάς.
Νομίζω ότι έστω και σιγανοπαππαδίστικά πάει να περάσει η νοοτροπία, η οργάνωση, το πλαίσιο της πολυεθνικής επιχείρησης και στα πανεπιστημία.
Νομίζω πως αυτή είναι η διαλεκτική των ημερών μας: από την μια η πολυεθνική (με όλες τις μορφές της) και από την άλλη το κοινωνικό -δημοκρατικό κεκτημένο, τουλάχιστο έτσι όπως διαμορφώθηκε αδρά στην μεταπολεμική εποχή.
Το θέμα είναι ότι μεγάλες ομάδες πληθυσμού διαλέγουν το μοντέλο της πολυεθνικής όχι γιατί το θεωρούν πιο ελεύθερο, αλλά περισσότερο αποτελεσματίκό.
Αλήθεια γιατί όλη η φασαρία για το σ.ν. κατέληξε να είναι γύρω από το άσυλο;
Νομίζω ότι έπρεπε να γίνει το θέμα των προγραμματικών συμφωνιών (χρηματοδότηση) και του εσωτερικού κανονισμού (οργάνωση)
αγαπητέ vrennus,
το πλέον 'ύποπτο' της ρύθμισης περί τετραετούς προγραμματικής συμφωνίας είναι η ασάφειά της.
Το νομοσχέδιο ρυθμίζει άλλες λεπτομέρειες σε βαθμό να γίνεται γραφικό (μόνο το dress-code για διδάσκοντες-διδασκόμενους ξέχασαν να προβλέψουν) αλλά στη συγκεκριμένη διάταξη λείπουν συγκεκριμένες νομικές προβλέψεις για τις αμοιβαίες υποχρεώσεις. Προχειρότητα; Ανικανότητα; ή...;
Σχολίασα σχετικά στο βλογ του Δήμου αλλά τόφαγε η μαρμάγγα μέσα στη γενική ευφορία για το ΝΣ (η μόνη κριτική ήταν "άτολμο, περισσότερο νοικοκύρεμα").
Κατά τα άλλα, αυτές τις μέρες της φλυαρίαςτο μάτι μου στάθηκε σε μια γνώμη από τον Δ. Μαρίνο-Κουρή (Ελευθεροτυπία 08/02/2007)
"Ο νέος φοιτητής από τις πρώτες μέρες φοίτησής του συνήθως απογοητεύεται. Το περιβάλλον δεν τον υποβάλλει, δεν δημιουργεί συνθήκες σεβασμού και η χαλαρότητα που επικρατεί τον αιφνιδιάζει. Είναι υπεύθυνοι οι φοιτητές, οι καθηγητές, η απουσία κάποιας κατάλληλης νομοθετικής ρύθμισης; Δυστυχώς κανένα απ' αυτά, αφού η βασική αιτία είναι η έλλειψη πανεπιστημιακής παράδοσης, η οποία θα ήταν επαρκής για να αντιμετωπίσει τα προηγούμενα αυτονόητα...
... είναι απαραίτητη η διαμόρφωση ενός νέου θεσμικού πλαισίου για τα ΑΕΙ. Το πλαίσιο αυτό θα πρέπει να αντιμετωπίζει τα αίτια της παθογένειας όπως: πλήρης αυτοδιοίκηση των ΑΕΙ (σύμφωνα με το άρθρο 16, παρ. 5) συνοδευόμενη από τους απαραίτητους μηχανισμούς ελέγχου, κατοχύρωση και ουσιαστική ικανοποίηση του δικαιώματος δωρεάν παιδείας (σύμφωνα με το άρθρο 16, παρ. 4), επαρκής χρηματοδότηση, αύξηση των παρεχόμενων μέσων στους φοιτητές, διασφάλιση από τις πηγές χρηματοδότησης της ελεύθερης επιστημονικής αναζήτησης. Το βασικότερο, όμως, είναι η διαμόρφωση ενός συστήματος αξιών που θα αποτελέσει και την πανεπιστημιακή παράδοση της χώρας. Ενός συστήματος που θα αναγνωρίζει ότι το πανεπιστήμιο είναι κέντρο ελεύθερης διδασκαλίας και έρευνας, στην υπηρεσία του κοινωνικού συνόλου, χωρίς διαχωρισμούς και διακρίσεις, με ανθρωπιστική αποστολή."
Και δυστυχώς ούτε η πανεπιστημιακή παράδοση νομοθετείται.
Είναι, νομίζω, σχεδόν προφανές το γιατί τα πραγματικά προβλήματα των πανεπιστημίων, αλλά και γενικά του εκπαιδευτικού μας συστήματος, ουδέποτε αντιμετωπίζονται. Η μεν πολιτεία ενδιαφέρεται πρωτίστως για την αναπαραγωγή των μηχανισμών ελέγχου και χειραγώγησης της παιδείας - που από τη φύση της είναι αναξάρτητη και ανυπότακτη. Τα μέσα λόγω της αγραμματοσύνης τους και επειδή η παιδεία δεν συνιστά θέαμα. Άρα, λοιπόν, είναι αυτονόητο όλη η θε(α)ματική να περιορίζεται στη δράση των ταραξιών - που είτε ελέγχονται από παρακρατικούς μηχανισμούς, όπως δειλά - δειλά αρχίζει να ομολογείται, είτε όχι, σίγουρα αλείφουν βούτυρο στο ψωμί των κυβερνήσεων και των υπευθύνων των τηλεοπτικών δελτίων. Η ταύτιση των προβλημάτων της παιδείας με τη δράση των ταραξιών, ιστορία που προσωπικά την έχω δει να εκτυλίσσεται από τα μέσα της δεκαετίας του '80, βολεύει αφάνταστα τις εκάστοτε κυβερνήσεις να βρίσκουν ερείσματα στη σιωπηλή πλειοψηφία του αφασικού χυλού που λέγεται μεσαίος χώρος και τα κανάλια να γεμίζουν τα παράθυρα των οκτώ χωρίς να χολοσκάνε για την ουσία των προβλημάτων και των γεγονότων.
Συμφωνώ απόλυτα. Προχθές μιλούσε με κάποιον για τους αιώνιους φοιτητές και για τον εσωτερικό κανονισμό. Συμφωνώ απολύτως μαζί σου. Πότε ήταν πρόβλημα; Είπε τίποτα για συγγράμματα; Ναι μωρέ κάτι είπε. Ότι θα είναι δωρεάν και το 10% αυτών που προτείνονται θα είναι στη βιβλιοθήκη -δεν είπε σε πόσα αντίτυπα και δεν είπε τίποτε για τις φωτοτυπίες που αγοράζουν οι φοιτητές. Δεν είπε τίποτε για τον τρόπο αξιολόγησης των προγραμματικών συμβάσεων ούτε για την αξιολόγηση των καθηγητών και των φοιτητών (ποια είναι τα εχέγγυα και ποια είναι τα αντικειμενικά κριτήρια με τα οποία πρέπει να συμφωνήσουμε κι εμείς;)
Και ρωτώ ξανά πώς μπορούμε να στρώσουμε την Γ΄βάθμια εκπαίδευση χωρίς να στρώσουμε τη δευτεροβάθμια πρώτα; Με ξεκομμένες προτάσεις ξεκόβουμε τις ρίζες τελικά ή κλαδεύοντας το δέντρο κόβουμε τα κλαδιά του και ξεραίνεται. Αλλά ποιος νοιάστηκε ποτέ;
Δεν καταλαβαίνω αυτή τη μεροληψία όσον αφορά τις αποβλεπόμενες μεταρρυθμίσσεις και τις συνέπειές τους.
Για παράδειγμα, τίποτα στο νομοσχέδιο δεν επιτρέπει αυτό
'οι ασφαλίτες θα μπορούν να τη στήνουν άνενόχλητοι στις τουαλέτες και στα διαλείμματα να συλαμβάνουν και να προσάγουν στην Ασφάλεια όσους φοιτητές αντιμιλούν στους καθηγητές τους'
κι ούτε δέχεται κανείς οτι
'Όσα πανεπιστήμια μπορέσουν να εξασφαλίσουν (ιδιωτικούς) πόρους μέσω της έρευνας - πόσα θα είναι αυτά; - έχει καλώς, τα υπόλοιπα θα εκπέσουν σε υποβαθμισμένα ινστιτούτα επαγγελματικής κατάρτισης'
Είναι στο χέρι μας να εκλεγούν κάποιοι που είναι διατεθειμένοι να αφιερώσουν μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ στη παιδεία.
Κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει παράλληλα με κατάργηση της ασυδοσίας στο άσυλο (γιατί το άσυλο δεν προορίζεται για να προστατεύει τους φοιτητοφασίστες που απαγορεύουν σε συμφοιτητές τους να εκφραστούν εναντίον μιας κατάληψης), με περιορισμό των μέγιστων ετών φοίτησης, κλπ.
Ο Νόμος, Ανώνυμε, απαγορεύει, δεν επιτρέπει. Η σκόπιμη υπερβολή της θέσης μου για τους «ασφαλίτες που θα τη στήνουν στις τουαλέτες» είχε σκοπό να καταδείξει ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα μπορούσε και να συμβεί!
Και επιτέλους, καιρός να σταματήσει το παραμύθι με «τους φοιτητοφασίστες που απαγορεύουν σε συμφοιτητές τους να εκφραστούν εναντίον μιας κατάληψης». Η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών που απέχει από τις συνελεύσεις είναι κατά βάθος αδιάφορη και υστερόβουλη, αν είναι μάλιστα και φοβισμένη τόσο το χειρότερο γι' αυτήν («Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία»). Στο Πανεπιστήμιο Πειραιά π.χ. που οι μαζικές φοιτητικές συνελεύσεις τάχθηκαν υπέρ των «μεταρρυθμίσεων», πού ήταν οι ...φοιτητοφασίστες;
Εν πάση περιπτώσει, αυτό που υπογραμμίζουμε (και επικρίνουμε) είναι ότι ο υπο ψήφιση νόμος όχι μόνο δεν ενισχύει την ακαδημαϊκή αυτοτέλεια, αντίθετα, περιστέλει κι αυτήν την κολοβή που υπάρχει σήμερα. Κι αυτό μόνο νέα προβλήματα θα προσθέσει στα ταλαίπωρα πανεπιστήμια.
μου 'ρθε ένα αστροπελέκι στο νου, αν, γράφω αν, ήταν στη θέση της υπουργού μια εξίσου μορφωμένη sexy και δημοφιλής εγχώρια σταρ με αποφασιστικότητα και περισσότερη πειθώ στο "image", πως θα αντιμετωπίζονταν άραγε μελλοντικές μεταρρυθμίσεις από την κοινή γνώμη; έχω βαρεθεί να διαβάζω και να ακούω για την κα Γιαννάκου πόσα άσχετα με το ζήτημα..ειδικά οι γελοιογράφοι -σκιτσογράφοι έχουν δώσει τα ρέστα τους στην επαναληψιμότητα τα τελευταία έτη. φάτε ψάρια αυγά μάτια.
υγ:
oldboy να μείνουν όλα ως έχουν. είναι καταπληκτικά. άσυλο στο κεφάλι σου δε ξέρω πότε θα συντάξεις. με τη βούλα.
vrennus. διαβάζω και τον oldboy σε άλλο tab
melanhappy, δεν πειράζει, για το λάθος blog του σχολίου. Αντίθετα, μας δίνετε τη δυνατότητα να επισημάνουμε ότι, παρά τα όσα λέγονται και γράφονται, η άποψή μας είναι ότι οι απόψεις της υπουργού και της κυβέρνησης έχουν «περάσει» στη λεγόμενη κοινή γνώμη. Άσχετα, φυσικά, με το γεγονός ότι ο τυπικός πολίτης που απαντά θετικά στο ερώτημα αν συμφωνεί με τις «μεταρρυθμίσεις» δεν έχει ιδέα για το περιεχόμενό τους! Του αρκεί που περιέχουν ρυθμίσεις για τους «τεμπέληδες φοιτητές» και τους «αληταράδες που καταστρέφουν τα πανεπιστήμια» στην οδό Σταδίου!
Αγαπητέ φίλε, σχετικά με το Νόμο Πλαίσιο με βρίσκεις σύμφωνη. Αλλά θα εκφράσω τη διαφωνία μου για τον λεγόμενο «φοιητοφασισμό». Δυστυχώς, υπάρχει. Το γνωρίζω από το πλήθος τηλεφωνημάτων που έχω δεχθεί από φοιητές μη μετέχοντες σε συνελεύσεις, φοιτητές που είναι δυσαρεστημένοι από την κατάσταση των καταλήψεων.. «Γιατί δεν πηγαίνετε στις συνελεύσεις να ψηφίσετε εναντίον της κατάληψης;» ρωτάω. Οι απαντήσεις χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Η μία κατηγορία απαντά: «Δεν τολμώ να καταψηφίσω την κατάληψη, επειδή θα με σταμπάρουν αρνητικά.» Η άλλη κατηγορία επικαλείται άλλα: «Μα οι φανατικοί κρατούν τόσο τη διάρκεια της συνέλευσης που δεν αντέχω να μείνω μετά τα μεσάνυχτα, ακούγοντας τα ίδια και τα ίδια. Φεύγουμε, και όταν μείνουν οι φανατικοί, ψηφίζουν μεταξύ τους την κατάληψη. Και χωρίς να υπάρχει απαρτία.»
Και να ήταν μόνον αυτός ο φασισμός; σε συνέλευση του Συλλόγου Καθηγητών ψήφισα και εγώ απεργία, παρά την πραγματική θέλησή μου! Επειδή θα με στάμπαραν σαν φασιστόμουτρο! Αυτό ήταν το διαμορφωμένο «κλίμα». (Ψηφίζω ΣΥΝ, αλλά δεν είμαι τοις κείνων ρήμασι πειθόμενη.) Υπάρχει πιο τρομοκρατική λογοκρισία από την επιβαλλόμενη από τις συνθήκες αυτολογοκρισία;
Στο δικό μου τμήμα, η τελευταία απόφαση Γενικής Συνέλευσης φοιτητών για κατάληψη πάρθηκε παμψηφεί με 38 ψήφους. Ο συνολικός αριθμός των φοιτητών του Τμηματος είναι 850. Δεν μπορώ να θεωρήσω ότι οι 812 απόντες είναι ανόητοι, απολιτικοί και αδιάφοροι. Τουλάχιστον, στη διάρκεια της διδακτικής σχέσης, ποτέ δεν μου έδωσαν αυτήν την εντύπωση.
Τι προτείνεις, φίλε Vrennus;
Να γκρεμίζεις είναι εύκολο, ειδικά όσον αφορά τους ισοπεδωμένους.
Αν το ταπεινό μας blog, φίλε Βοιωτέ, μπορούσε να γκρεμίσει το Νόμο Πλαίσιο θα είχε στείλει αδιάβαστο ολόκληρο πανεπιστημιακό κίνημα :-D
Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Αλίμονο αν οι blogger καλούνται να υποκαταστήσουν τις Νομοπαρασκευαστικές επιτροπές. Πάντως, η κάθε κριτική εμπεριέχει και την πρόταση του κρίνοντος. Εν προκειμένω, λέμε ότι ο Νόμος θα όφειλε να καταπιαστεί με τα πραγματικά προβλήματα της ανώτατης παιδείας, δηλαδή, «την υποχρηματοδότηση, την ανεπάρκεια υποδομών, τον κατακερματισμό». Αν οι πολυδιαφημισμένες «μεταρρυθμίσεις» χειροτερεύουν την κατάσταση, όπως ισχυριζόμαστε, καλύτερα να λείπουν.
Αγαπητή Γεωργία Σάνδη, δεν μας διαφεύγει η περιρρέουσα αυταρχικότητα των «γενικών» συνελεύσεων, αυτή ωστόσο δεν μπορεί να αποτελεί διαρκώς άλλοθι. Επικαλέστηκα το παράδειγμα του Πανεπιστημίου Πειραιά όπου οι μαζικές γενικές συνελεύσεις ψήφισαν κατά των κινητοποιήσεων. Οι προφάσεις των παραπονούμενων φοιτητών δεν με πείθουν. Αν όσοι τάσσονται κατά των κινητοποιήσεων είναι στ' αλήθεια πολύ περισσότεροι, δεν έχουν πρόβλημα να «σταμπαριστούν» στις συνελεύσεις, κι αν είναι πραγματικά αποφασισμένοι θα το αποδείξουν παραμένοντας υπομονετικά μέχρι να κουραστούν και ν' αποχωρήσουν οι άλλοι! Αλλά...
Σήμερα έλαβα ηλεκτρονικά αυτό το ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης του Τμήματος Μηχανικών Οικονομίας και Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Είναι από τα πιο συγκροτημένα κείμενα που έχω διαβάσει αυτές τις μέρες για το θέμα της Ανώτατης Παιδείας.
Ενδεικτικά αναφέρει:
"[Η προτεινόμενη μεταρρύθμιση]έχει ως πηγή έμπνευσής της το μοντέλο ενός «επιχειρηματικού Πανεπιστημίου», το οποίο έχει κυριαρχήσει στα αγγλοσαξονικά συστήματα ανώτατης εκπαίδευσης. Πέρα από τα σημαντικά κοινωνικά και επιστημονικά προβλήματα του παραπάνω μοντέλου, τα οποία αποτελούν αντικείμενο σφοδρής διαμάχης διεθνώς, το σημαντικό είναι ότι η μεταμφύτευσή του στην ελληνική πραγματικότητα είναι άκρως προβληματική. Δεδομένου ότι η πλειοψηφία των ελληνικών επιχειρήσεων απαιτεί από τους πτυχιούχους πολύ χαμηλότερο επίπεδο γνώσεων από αυτό που έχουν αποκτήσει στα Πανεπιστήμια και συγχρόνως δεν θεωρεί σκόπιμο να επενδύει σε Έρευνα και Ανάπτυξη η ελληνική εκδοχή του «επιχειρηματικών Πανεπιστημίων» θα ήταν κάτι μεταξύ ΙΕΚ και μελετητικών-συμβουλευτικών γραφείων."
"Ελλείψει οράματος για το ελληνικό Πανεπιστήμιο και ικανότητας κοινωνικής διαβούλευσης, η κυβέρνηση προσπάθησε εξ αρχής να θέσει εκτός διαλόγου τους εκπροσώπους των καθηγητών και φοιτητών, να συκοφαντήσει το ελληνικό Πανεπιστήμιο – με την αρωγή φίλα προσκείμενων μέσων ενημέρωσης – στα μάτια της κοινής γνώμης και να κρυφτεί πίσω από τους διορισμένους από αυτήν «σοφούς». Οι πρωτοφανείς για μια δημοκρατική χώρα παρεκτροπές του Υπουργού Δημοσίας Τάξης δεν ήταν παρά η λογική κατάληξη μιας στρατηγικής πόλωσης, η οποία είχε επιλεχθεί προ πολλού. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο πολιτικού αμοραλισμού, ο οποίος δυστυχώς δεν περιορίζεται στην υπάρχουσα κυβέρνηση, οι ευθύνες των πανεπιστημιακών καθηγητών και των φοιτητών είναι ιδιαίτερα μεγάλες. (...) Σ’αυτήν την τόσο δύσκολη συγκυρία, η συνθηματολογική και συλλήβδην απόρριψη της εκάστοτε κυβερνητικής πρωτοβουλίας, η οποία φοβάται την αυτοκριτική και δεν αντιτάσσει μία εναλλακτική πρόταση για το Πανεπιστήμιο του αύριο, μπαίνει στην παγίδα της πόλωσης, πριμοδοτεί τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινής γνώμης και εν τέλει προετοιμάζει άθελά της την επιβολή της κυβερνητικής πρωτοβουλίας στην οποία αντιτίθεται."
Να κι ένα, εφιαλτικό για μένα, σενάριο: 'πτυχία με ημερομηνία λήξης'
Η λογική συνέπεια του επιχειρηματικού πανεπιστημίου: keep your clients coming back!
Πτυχία με ημερομηνία λήξης. Μάλιστα! Αναρωτιέμαι τι άλλο θα σκεφτούν ακόμη! Δεν μας λένε, όμως, πώς κι από ποιους θα προσδιορίζεται η ημερομηνία λήξης!!! Υποθέτω ότι τα πανεπιστήμιαμπου θα χορηγούν ...μακροβιότερα πτυχία θα 'ναι και ακριβότερα, έτσι;
Πελάτες μουουουου!
Εσείς τι λέτε;