Ε, αφού προκλήθηκα να παίξω στο ...αεροπλανάκι με τα πέντε πράγματα που πρέπει να γράψω για μένα (το ξέρω, είχατε μια φαγούρα...), θα παίξω, αλλά με τους δικούς μου όρους, αλλιώς θ' αντιφάσκω με το motto του blog («είμαι αυτά που γράφω»)! Πέντε, λοιπόν, όχι όμως πράγματα για μένα, αλλά πέντε κινηματογραφικές ταινίες!
Πάσα δεν κάνω, θέλω τη μπάλα για πάρτη μου!
- Οιδίπους Τύραννος του Πιερ Πάολο Παζολίνι
- Αποκάλυψη, τώρα! του Φράνσις Φορντ Κοππόλα
- Η Ωραία της Ημέρας του Λουίς Μπουνιουέλ
- Η Έβδομη Σφραγίδα του Ίγκμαρ Μπέργκμαν
- Ο Εξολοθρευτής Άγγελος του Λουίς Μπουνιουέλ
Πάσα δεν κάνω, θέλω τη μπάλα για πάρτη μου!
Αναρτήσεις
5 σχόλια
Το έκανες και όντως με τους όρους σου. Λοιπόν, αν αυτές σε εκφράζουν και δεν τις έβαλες επειδή απλά σου αρέσουν χαίρομαι πολύ. Δεν ξέρω βέβαια το φαλλοκρατικό σου ένστικτο τι λέει, αλλά πρόσεχε γιατί ο Παζολίνι παρεξηγείται εύκολα.
Δεν είναι ακριβώς ότι με εκφράζουν, αγαπητέ Δείμε, άσχετα με το γεγονός ότι μου αρέσουν, όσο ότι χαρακτήρισαν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνομαι τον κινηματογράφο - ή έτσι νομίζω τουλάχιστον! Τώρα πάλι να «παρεξηγείται» ο Παζολίνι στον Οιδίποδα... τι να πω!
Ο Παζολίνι μου αρέσει πάρα πολύ. Προτιμώ όμως τα Σόδομά του. Όταν κάποτε έκανα κρίση για τον Οιδίποδά του και τα Σόδομά του και επαίνεσα τη σεξουαλικότητα που έβγαλαν τα έργα με κοιτούσαν με περίεργο μάτι.
Εδώ θα διαφωνήσουμε Δείμε. Προσωπικά μ' ενοχλεί η νοσηρότητα του Salò, δεν έχω καν αντέξει να το δω ολόκληρο. Βεβαίως είναι μια ταινία (και) για τη χρήση του σεξ ως μηχανισμού βίας και καταστολής, αλλά νομίζω πως στο τέλος το υλικό ξέφυγε από τον έλεγχο.
Στον Οιδίποδα μου έμεινε η - διαλεκτική - αντίστιξη σύγχρονου - μυθολογικού (την επανέλαβε στο Χοιροστάσιο), η θαυμάσια Ιοκάστη της Silvana Mangano και η θεατρική αφαιρετικότητα του μυθολογικού μέρους - που τράβηξε μέχρι τα άκρα ο Trier στο Dogville
Κοίτα ο σεξισμός που προβάλλει είναι μοναδικός. Σε γενικές γραμμές θα συμφωνήσω, αλλά στους πολλούς αυτή η εντύπωση περνάει. Και το γυμνό πόσοι το βλέπουν ως τέχνη;
Εσείς τι λέτε;