Αργήσαμε να το ανακαλύψουμε. Ο Δάσκαλος Βασίλης Καραποστόλης έγραψε στα «Νέα» της περασμένης Παρασκευής το πιο ζουμερό σχόλιο για το πολυσυζητημένο σχολικό βιβλίο.
Εμείς δεν έχουμε τίποτε να προσθέσουμε...
«Το κοσμοπολίτικο παιδί»
Όσο για 'μένα, βλέπω την ελευθερία σαν ένα φάντασμα που όλο προσπαθούμε να το πιάσουμε κι όλο μας ξεφεύγει, αφήνοντας στα δάχτυλά μας μια υγρασία ομίχλης. (Luis Buñuel)
Ποιός είμαι
- Unknown
Εμού του ιδίου
Δείτε κι αυτά
Τι μας λέτε
Τι σας λέμε
Αρχείο
Ετικέτες
Αναρτήσεις
Ενδιαφέροντα
(κατάλογος ημιτελής)
- Ange-ta
- checkpoint
- Ο Δείμος του Πολίτη
- doncat
- Electronic Frontier Foundation
- [Existen's a] fuzzy burlesque
- Ergato
- Z Net
- Ζαχαρίας Δεντοφτιάχνω
- Θεαμαπάτες & Δικτυώματα
- In a body
- Το ιστολόγιο του εξαποδώ
- ΚΙΜΠΙ
- Lalalala
- Μαύρος Γάτος
- Παραφωνιάδες
- Парвус клуб
- (sic)
- Συκο-Φάντης Μπαστούνι
- Τσουκνίδα
- Free Software Foundation
- ...
- ...
Το περιεχόμενο υπόκειται στην άδεια Creative Commons Αναφορά - Παρόμοια Διανομή 3.0.
7 σχόλια
Μάλλον θα διαφωνήσω εν μέρει με τον αρθρογράφο. Και τούτο επειδή παραλείπει να τονίσει ότι η μέθοδος διδασκαλίας είναι εκείνη που καθορίζει το παν. Εξάλλου, το βιβλίο είναι βοηθητικό, ένας μπούσουλας και όχι το κέντρο της διδασκαλίας.
Άσε που δε μιλά για διορθώσεις, αλλά για απόσυρση, αν κατάλαβα το πνεύμα του. Και μάλιστα επειδή δεν παίρνει θέση άμεσα, είναι σα να αφήνει εννοούμενο ότι τα παλαιότερα ήταν καλύτερα.
Εικάζω πως ο Β. Καραποστόλης θα διαφωνούσε πως «η μέθοδος διδασκαλίας είναι εκείνη που καθορίζει το παν»! Νομίζω είναι προφανές πως δεν ανήκει σ' αυτούς που ζητούν την άμεση απόσυρση του βιβλίου με παράλληλη αντικατάστασή του από το προηγούμενο, μάλιστα αναγνωρίζει πως «αγαθές [...] είναι οι προθέσεις ενός τέτοιου εγχειριδίου». Δεν είναι εκεί το αντικείμενο της κριτικής του. Προσωπικά, από τον προβληματισμό του κρατώ το ότι «είτε [...] τα παιδιά θα περάσουν στην αντίπερα όχθη του εθνικιστικού φανατισμού είτε θα παραδοθούν στη γενική αθυμία» πράγμα που σημαίνει πως «οι δάσκαλοι θα μείνουν με την απορία γιατί δεν πέτυχε η συνταγή».
Το διάβασα κι εγώ το άρθρο. Σίγουρα επαναφέρει την συζήτηση από εκεί όπου έπρεπε να αρχίσει. Πάντως πολύ λυπάμαι γιατί δίνουνε κάποιοι στους Χριστόδουλους αφορμή για να κατασκευάζουν εχθρούς..
Ναι, ρε αδελφέ, αλλά δεν προτείνει κάτι. Να μείνει το παρόν βιβλίο και να διορθωθεί στα επόμενα δύο έτη; Ναι το θέσεις έτσι, αν είναι. Ή μήπως κανένα βιβλίο δεν έχει λάθη; Εγώ προσωπικά διδάσκω στη ΜΕ πάνω από 6 βιβλία σε κάθε τάξη. Όλα είναι χάλια -μη πω για πέταμα. Μέσα από την κατάλληλη μέθοδο έχω τα πρέποντα αποτελέσματα. Θα ήταν καλύτερα ίσως με ένα καλύτερο μπούσουλα και περισσότερη ελευθερία στην ύλη, αλλά κι έτσι μέσα από το διάλογο και την επιθυμία του παιδιού έχω θετικά αποτελέσματα.
Εξάλλου, αυτό που λέει το κομμούνι είναι σωστό. Μέσα από τις αφορμές που έδωσαν οι εθνικιστές φτάσαμε στο σημείο να σχολιάζουμε ένα βιβλίο, αφήνοντας όλα τα άλλα στο πλάι. Είδες μήπως του γυμνασίου τα αντίστοιχα; Χαμός γίνεται. Η κουβέντα για το βιβλίο με κούρασε κι έγινε επικίνδυνη, επειδή κάθε κριτική (και ούτε εσύ έχεις άδικο ούτε ο αρθρογράφος) ουσιαστικά οδηγεί σε αποπροσανατολισμό. Δέχομαι αγαθές κριτικές, αλλά οι άλλοι δεν τις βλέπουν έτσι. Τις εισπράττουν σαν ένα επιπλέον επιχείρημα. Έτσι, λοιπόν, επειδή όλα τα βιβλία έχουν λάθη μικρά και μεγάλα, φωνάζω ΝΑΙ ΣΤΟ ΒΙΒΛΊΟ ΤΗΣ ΣΤ΄ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ.
Αγαπητοί συσχολιαστές, δεν λέω ούτε ναι, ούτε όχι στο βιβλίο της ιστορίας. Γιατί απλά δεν είναι εκεί το θέμα, όπως προσπάθησα να δείξω και με προηγούμενες δημοσιεύσεις. Τα σχολικά βιβλία αναπαράγουν την εκάστοτε επίσημη κρατική ιδεολογία - τελεία. Αν το βιβλίο δεν συμφωνεί με την κρατική ιδεολογία αποσύρεται, αν δεν αποσύρεται τότε την εκφράζει. Το ζήτημα, κατά τη γνώμη μου, είναι πώς θα χειραφετήσουμε σχολείο - και ειδικότερα το μάθημα της ιστορίας - από την τυραννία της κρατικής ιδεολογίας. Αλλά αυτό σημαίνει ότι το σχολείο θα πρέπει να παράγει σκεπτόμενους πολίτες, έτσι δεν είναι;
Το ζήτημα είναι ναι ή όχι
στις επιμέρους αλλαγές
κυρίως σε λέξεις;
απομακρύνω ή αναχαιτίζω;
Το ζήτημα είναι οι μαθητές να μάθουν (όσο γίνεται) ιστορία, κάτι που ούτε τα παλιότερα βιβλία αλλά ούτε και τούτο το πολυσυζητημένο μπορούν να καταφέρουν. Αλίμονο αν σε μαθητές της 6ης Δημοτικού - σε παιδιά που μπαίνουν στην εφηβεία δηλαδή - δεν λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους: το '40 απωθήσαμε και κυνηγήσαμε τους Ιταλούς, δεν τους «απομακρύναμε» - όπως και λίγους μήνες μετά τραπήκαμε σε άτακτη φυγή από τους Γερμανούς. Η «ωραιοποίηση» κάποιων γεγονότων δεν είναι το ίδιο επικίνδυνη με την πατριδοκαπηλεία;
Εσείς τι λέτε;