Η Ιστορία σίγουρα θα γράψει το όνομα του Μπορίς Γιέλτσιν μαζί μ' αυτά των προέδρων της Λευκορωσίας και της Ουκρανίας που στις 8 Δεκεμβρίου του 1991 μαζεύτηκαν στο δάσος της Μπιελαβέσκαγια Πούστσα, λίγο πιο πάνω από το ιστορικό Μπρεστ-Λιτόφσκ όπου 73 χρόνια νωρίτερα ο Λεόν Τρότσκυ συνυπέγραφε την ομώνυμη συνθήκη που έβγαλε την επαναστατημένη Ρωσία από τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, μαζεύτηκαν εκεί λοιπόν και αποφάσισαν, πρώτ' απ' όλα για λογαριασμό του εαυτού τους, κατόπιν για λογαριασμό των φίλων τους και πάντως σε καμμία περίπτωση για λογαριασμό των λαών τους που σε δημοψήφισμα είχαν αποφανθεί περί του αντιθέτου, ότι η Σοβιετική Ένωση όφειλε να περάσει στην ιστορία.
Οι σχολιαστές του Δυτικού κόσμου θα χαιρετίσουν τον εκλιπόντα πρώην πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας ως μεγάλο υπέρμαχο της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας (ιδίως της οικονομικής). Η Νέα Τάξη της Ρωσικής Πλουτοκρατίας, προεξάρχοντος του επίδοξου Νέου (Ε)Λένιν Μπορίς Μπερεζόφσκι, θα θρηνήσει έναν καλό φίλο χάρη στον οποίο μπόρεσε να βάλει άγριο χέρι στον πλούτο του άλλοτε Σοβιετικού κράτους επιβεβαιώνοντάς μας ότι ουδείς έγινε πλούσιος από την εργασία του και μόνο. Οι Ρώσοι πολίτες, οι πλέον αρμόδιοι να κρίνουν τον προεδρικό βίο και πολιτεία του Μπορίς Γιέλτσιν, μάλλον θα θέλουν να ξεχάσουν τα οκτώ χρόνια της προεδρίας του: μέσα στη δεκαετία του '90 κατάφερε να ρίξει το ΑΕΠ της ήδη σακατεμένης οικονομίας της Ρωσίας στο μισό και να οδηγήσει ένας στους τέσσερις Ρώσους στην απόλυτη ένδεια.
Ωστόσο, για τον περισσότερο κόσμο εκτός Ρωσίας ο εκλιπών θα μείνει πιο πολύ για κάποια περιστατικά όπως αυτό:
ή τούτο:
παρενέργειες της αγάπης του προς το αλκοόλ, μιας αγάπης που φέρεται να έχει εμπνεύσει στους Ιρλανδούς την έκφραση «circling over Shannon», όταν σε μια επίσκεψή του στην Ιρλανδία το προεδρικό αεροσκάφος λέγεται ότι έκοβε κύκλους πάνω από το Shannon, το αεροδρόμιο του Δουβλίνου, μήπως και στο μεταξύ ξεμεθύσει ο εξέχων επιβάτης του! Θεέ των Ρώσων τον καλό συγχώρεσε Μπορίς και δώσ' του εκεί που βρίσκεται κανά μπουκάλι βότκα...
Γιέλτσιν, Ρωσία
Οι σχολιαστές του Δυτικού κόσμου θα χαιρετίσουν τον εκλιπόντα πρώην πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας ως μεγάλο υπέρμαχο της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας (ιδίως της οικονομικής). Η Νέα Τάξη της Ρωσικής Πλουτοκρατίας, προεξάρχοντος του επίδοξου Νέου (Ε)Λένιν Μπορίς Μπερεζόφσκι, θα θρηνήσει έναν καλό φίλο χάρη στον οποίο μπόρεσε να βάλει άγριο χέρι στον πλούτο του άλλοτε Σοβιετικού κράτους επιβεβαιώνοντάς μας ότι ουδείς έγινε πλούσιος από την εργασία του και μόνο. Οι Ρώσοι πολίτες, οι πλέον αρμόδιοι να κρίνουν τον προεδρικό βίο και πολιτεία του Μπορίς Γιέλτσιν, μάλλον θα θέλουν να ξεχάσουν τα οκτώ χρόνια της προεδρίας του: μέσα στη δεκαετία του '90 κατάφερε να ρίξει το ΑΕΠ της ήδη σακατεμένης οικονομίας της Ρωσίας στο μισό και να οδηγήσει ένας στους τέσσερις Ρώσους στην απόλυτη ένδεια.
Ωστόσο, για τον περισσότερο κόσμο εκτός Ρωσίας ο εκλιπών θα μείνει πιο πολύ για κάποια περιστατικά όπως αυτό:
ή τούτο:
παρενέργειες της αγάπης του προς το αλκοόλ, μιας αγάπης που φέρεται να έχει εμπνεύσει στους Ιρλανδούς την έκφραση «circling over Shannon», όταν σε μια επίσκεψή του στην Ιρλανδία το προεδρικό αεροσκάφος λέγεται ότι έκοβε κύκλους πάνω από το Shannon, το αεροδρόμιο του Δουβλίνου, μήπως και στο μεταξύ ξεμεθύσει ο εξέχων επιβάτης του! Θεέ των Ρώσων τον καλό συγχώρεσε Μπορίς και δώσ' του εκεί που βρίσκεται κανά μπουκάλι βότκα...
Γιέλτσιν, Ρωσία
Αναρτήσεις
10 σχόλια
"Η 23η Απριλίου θα κηρυχθεί ημέρα εθνικού πένθους για τον Μπόρις Γέλτιν.
Χάρη σ' αυτόν γεννήθηκε μια νέα εποχή. Γεννήθηκε η νέα δημοκρατική Ρωσία, ένα ελεύθερο κράτος, ανοικτό στον κόσμο.
Ενα κράτος που η αληθινή δύναμή του ανήκει στο λαό"
Βλαντιμίρ Πούτιν
----------
Γιά φαντάσου!!!!!!!!
Υ.Γ.
(Πάμε από το κακό στο χειρότερο)
Καλησπέρα!
Για τον Γέλτσιν και όσα έγιναν επί των ημερών του πολύ διαφωτιστικός (για μένα) ήταν ο Stiglitz (Globalisation and its Discontents) - ήταν και insider...
ξέχασες τη διαφήμιση για τις πίτσες... μεγάλες στιγμές...
@ Giasafox: Κάθε πρόεδρος, επισήμως τουλάχιστον, θα εκθειάσει έναν εκλιπόντα προκάτοχό του, ειδικά ο Πούτιν που ανάλαβε καθήκοντα προέδρου χάρη στην παραίτηση Γιέλτσιν.
@ athanasia: Δεν έχω διαβάσει τι λέει ο Stiglitz αλλά ό,τι και να γράφει την ...αποτελεσματικότητα του συστήματος την κατέδειξαν οι ρυθμοί πτώσης του ΑΕΠ (κάπου 8% το χρόνο)!
@ it is: Δεν είχε ανάγκη να βγει στη διαφήμιση ο Γιέλτσιν, κάποιος άλλος βρέθηκε στην ανάγκη - αφού πρώτα βρέθηκε πρόεδρος σε μια ανύπαρκτη χώρα. Ας πρόσεχε τις παρέες του ο σ. Γκορμπατσώφ.
Συμφωνώ με τον Πούτιν.
Ο Μπαρίς κατάφερε να διαλύσει μια αυτοκρατορία -που ήταν ιστορική αναγκαιότης να διαλυθεί, όπως θα έλεγαν κάποιοι(καταφανής ήττα σε όλους τους τομείς)- αναίμακτα (σχεδόν).
Δεν γνωρίζω άλλη περίπτωση κατάρρευσης αυτοκρατορίας χωρίς πόλεμο. Και στην περίπτωση της ΕΣΣΔ εάν ξεσπούσε εμφύλιος "θα έκανε τα γεγονότα της διάσπασης της Γιουγκοσλάβίας να μοιάζουν πασχαλιάτικες στρακαστρούκες", όπως προσφυώς έχει λεχθεί.
Για να το πετύχει αυτό ο Γέλτσιν έκανε παραχωρήσεις στο διεθνές κεφάλαιο, αλλά αυτό διορθώνεται.
Οι ανθρώπινες απώλειες όχι.
Από την άποψη αυτή υπήρξε και αναγνωρίζεται στη Ρωσία ως σπουδαίος ηγέτης.
Δεν θα συμφωνήσω Βοιωτέ. Πρώτ' απ' όλα από πού κι ως πού «ήταν ιστορική αναγκαιότης να διαλυθεί» η ΕΣΣΔ (ή και η Γιουγκοσλαβία). Αναγκαιότητα ήταν γι' αυτούς και μόνον αυτούς που ήθελαν να βάλουν χέρι στον πλούτο της. Δεύτερον, η ΕΣΣΔ ήταν ήδη σε αποσύνθεση εξ αιτίας των μεταρρυθμίσεων Γκορμπατσώφ. Η «Περεστρόικα» είχε επιτρέψει πολύ μεγάλη αυτονομία στα ομόσπονδα κράτη, σε σημείο που η κεντρική κυβέρνηση να μη μπορεί να εισπράξει τους φόρους! Απλά, ο Γιέλτσιν, όταν είδε ότι το «πρόγραμμα των 500 ημερών» του Γιαβλίνσκι δεν πέρασε, γεγονός που ανέβαλλε το μεγάλο φαγοπότι, πήρε την κατάσταση στα χέρια του. Προσωπικά είμαι πεπεισμένος πως αν το σχέδιο βίαιης απορρύθμισης του Γιαβλίνσκι (πιάνει ένα 2% το κόμμα του;) είχε υιοθετηθεί από την αρχή, τότε η ΕΣΣΔ θα υπήρχε ακόμη, με άλλο όνομα προφανώς - κι έτσι όπως πάνε τα πράγματα στη Λευκορωσία και την Ουκρανία δεν είναι καθόλου απίθανο να τη δούμε να νεκρανασταίνεται σε καμμιά 10ριά χρόνια.
Συμφωνώ απολύτως μαζί σου. Τα ίδια περίπου έγραφα ως σχόλιο σε ένα άλλο blog.
Vrennus και δείμε,
το σοβιετικό μοντέλο είχε ηττηθεί σε όλα τα επίπεδα, είχε χρεωκοπήσει. Για να το θέσουμε διαφορετικά/δυτικά "η μίζα είχε υπερβεί το κόστος του έργου".
Επιπλέον οι πυλώνες του συστήματος ο στρατός και η KGB είχαν τόσο διαβρωθεί που ήταν αμφίβολο ακόμη κι αν θα μπορούσε το καθεστώς να κάνει γενική επιστράτευση. Το ζήτημα λοιπόν δεν ετίθετο στη κατάρρευση αλλά πώς αυτή θα μεθοδευθεί. Ο Γέλτσιν τα κατάφερε δίδοντας γη και ύδωρ. Ομως μην αμφιβάλλετε ότι ο φυσικός πλούτος της περιοχής θα περνούσε στα χέρια των δυτικών με το καλό ή με το κακό. Ειρηνικά ή με πόλεμο.
Για απείρως λιγότερα στο Ιράκ ή στη Σιέρα Λεόνε καθημερινά εκατοντάδες άνθρωποι πεθαίνουν.
Βοιωτέ, είναι άλλο πράγμα η κατάρρευση ενός καθεστώτος και άλλο πράγμα η διάλυση μιας χώρας. Η αντίρρησή μου αναφερόταν στο «να διαλύσει μια αυτοκρατορία -που ήταν ιστορική αναγκαιότης να διαλυθεί». Η διάλυση της ΕΣΣΔ απλώς εξυπηρετούσε καλύτερα τη μοιρασιά, ενώ παράλληλα, η διατήρηση μιας ενιαίας Ρωσική Ομοσπονδίας επέτρεπε ένα καλύτερο έλεγχο του τεράστιου πυρηνικού οπλοστασίου. Ποιος θα τολμούσε βίαιη ανατροπή του καθεστώτος διακυνδυνεύοντας να καταστεί ανεξέλεγκτο το πυρηνικό οπλοστάσιο της χώρας;
Το γεγονός ότι ο Γιέλτσιν φέρεται να απέτρεψε τη Ρωσία απ' το να γίνει Ιράκ ή Σιέρρα Λεόνε σημαίνει μήπως πως είναι προτιμότερο να δίνουμε γην και ύδωρ;
Ο Γέλτσιν έκανε αυτό το οποίο φαινόταν ότι θα έρθει. Η σοβιετική εξουσία περίπου μετά το '70 υιοθέτησε οικονομικές τακτικές του καπιταλισμού. Ο σοσιαλισμός δεν οικοδομήθηκε σωστά από εκεί και πέρα. Οπότε ο Γέλτσιν έκανε το χατήρι των φίλων του των Αμερικάνων και τελείωσε με την υπόθεση ΕΣΣΔ μια ώρα νωρίτερα. Δυστυχώς αμέσως μετά την ανατροπή δεν πέτυχε το πραξικόπημα των ορθά σκεπτόμενων στελεχών του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Εσείς τι λέτε;