Του δάσους τα εννιάμερα...

...που με πρωτοβουλία της κοινότητας των συνιστολόγων, και όχι μόνον, τιμήθηκαν χτες βραδυ στο Σύνταγμα, σε μια αυθόρμητη (;), «από τα κάτω» (;) εκδήλωση αγανάκτησης. Οι προθέσεις αγνές, θέλουμε να νομίζουμε, η ανταπόκριση του κόσμου μάλλον ικανοποιητική - δεν ήταν δα και κομματική ή οπαδική φιέστα - αλλά ποιος ο σκοπός τελικά;

Δε θα σταθούμε στο αίτημα, «αναδάσωση εδώ και τώρα», που το θεωρούμε και λάθος: η μεγαλύτερη υπηρεσία που μπορούμε να προσφέρουμε αυτή την ώρα στο καμμένο δάσος της Πάρνηθας, όπως και σε κάθε καμμάνο δάσος, είναι να το αφήσουμε στην ησυχία του. Στην πιο απόλυτη κυριολεξία. Και να 'στε σίγουροι πως του χρόνου την Άνοιξη η φύση θα οργιάζει. Δεν είναι, λοιπόν, τόσο το λάθος του συνθήματος όσο το ατελέσφορο τέτοιου είδους δράσεων. Ήδη η κυβέρνηση είχε υποσχεθεί, όπως κάνει πάντα άλλωστε, πως «όλα τα καμμένα θ' αναδασωθούν», πως δεν θα επιτρέψουν στους οικοπεδοφάγους να δράσουν κλπ. κλπ. Άρα, πέτυχε η διαδήλωση το στόχο της; Φυσικά και όχι. Απλώς, η οργή ξέσπασε, πολλοί νόμισαν πως το καθήκον τους το έκαναν, οι οικοπεδοφάγοι τρίβουν τα χέρια τους.

Η σπουδή της κυβέρνησης να αναθέσει το συντονισμό της ...αποκατάστασης του δρυμού της Πάρνηθας στον Υπουργό Δημοσίων Έργων - που βεβαίως είναι και καθ' ύλην αρμόδιος για το περιβάλλον, έτσι, για να γελάει κάθε πικραμένος - αποδεικνύει σε πόση εκτίμηση έχει την προστασία του περιβάλλοντος, και φυσικά δεν μας αφήνει την παραμικρή αμφιβολία πως μεγάλο μέρος του εθνικού δρυμού θα θυσιαστεί στο βωμό της θρησκείας και του τζόγου.

Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη από την «Καθημερινή» της 5/7/2007

Και για να επιβεβαιώσουμε τις περιβαλλοντικές ευαισθησίες του Υπουργού Δημοσίων Έργων να θυμίσουμε (1) την καιροσκοπική επιμονή του στην εκτροπή του Αχελώου, την οποία μάλιστα χαρακτηρίζει έργο μεγάλης περιβαλλοντικής σημασίας, (2) την ταχύτητα με την οποία προώθησε τη δημιουργία του Μητροπολιτικού Πάρκου στο Ελληνικό - έχουμε κάποιες επιφυλαξεις γαι την αξία του έργου αλλά δεν νομίζω ο υπουργός να έχει ανάλογες, (3) τη σπουδή του να ολοκηρωθεί το Κτηματολόγιο - έργο που βρίσκεται σε κώμα εδώ και χρόνια, (4) την ταύτιση της πολεοδομικής ανάπλασης με την ανάπτυξη μεγάλων εμπορικών κέντρων - περίπτωση του Ελαιώνα κλπ. κλπ.

Καθόλου περίεργο λοιπόν που, το περσινό σημείωμά μας παραμένει αφόρητα επίκαιρο - και θα συνεχίζει να παραμένει και του χρόνου και του παραχρόνου. Στην πραγματικότητα, ελάχιστοι ενδιαφέρονται ουσιαστικά για το δάσος, και για την προστασία του περιβάλλοντος γενικότερα. Εμπράκτως, δηλαδή, κι όχι με λόγια. Το κράτος σίγουρα όχι, όπως επίσης και πολλοί από αυτούς που χτες έσπευσαν να εκτονώσουν την οργή και την αγανάκτησή τους στο Σύνταγμα, ούτε καν η αφεντιά μου που περιορίζεται να πουλάει πνεύμα σκαλίζοντας ένα πληκτρολόγιο μπροστά σε μια οθόνη. Πόσοι από 'μας δεν θα καλόβλεπαν μια μαιζονέττα στο Διόνυσο, στο Ντράφι ή στην «Ιπποκράτειο Πολιτεία»;

Υ.Γ. (1) Αν το κυβερνών κόμμα θέλει να μας πείσει για την περιβαλλοντική ευαισθησία του, να ξαμολήσει τους νεολαίους του αυτή τη φορά για να μαζέψουν τις αφίσσες που γέμισαν την πόλη με την ευκαιρία του συνεδρίου του κόμματος και να τις στείλουν για ανακύκλωση.

Υ.Γ. (2) Ενδιαφέρεστε πραγματικά για το καμμένο δάσος; Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν. Τα μέσα άλλωστε σήμερα δε λείπουν. Φροντίστε να φτιαχτούν κάποιοι, υποτυπώδεις έστω, δασικοί χάρτες. Αεροφωτογραφίες μπορείτε να βρείτε εύκολα άσε που το Google Earth δεν έχει προλάβει να ενημερωθεί :-) Γίνετε για τα επόμενα χρόνια τακτικοί θαμώνες του τοπικού υποθηκοφυλακείου - μια φορά το μήνα αρκεί. Όποιος θέλει να καταπατήσει θα περάσει αναγκαστικά από εκεί. Έτσι, ίσως και να σωθεί κανένα στρέμμα από τους οικοπεδοφάγους.