Η Ελλάδα στα κάρβουνα

«Σνιφ, σνιφ, μμμ, κάποιος βάζει να ψήσει», είπε ο Κώστας κι έκανε να δει από το παράθυρο. Ο φίλος μου ο Κώστας ζει στην περιοχή που, λανθασμένα, τη λέμε Βόρεια Προάστεια - στην πραγματικότητα πρόκειται για τα νότια προάστεια της ελληνικής επαρχίας, τα βόρεια προάστεια της Αθήνας είναι βεβαίως η Κυπριάδου και του Προμπονά. Ο Κώστας, λοιπόν, εκτός από το αμφισβητούμενο προνόμιο να ζει στα Βόρεια Προάστεια απολαμβάνει το αναμφισβήτητο προνόμιο της θέας και στα τρία βουνά που οριοθετούν Το Λεκανοπέδιο.

«Κάποιος βάζει να ψήσει για 4 εκατομμύρια Αθηναίους» - θα μπορούσε να έχει παραλείψει το για. Η εικόνα που έβλεπε το αποδείκνυε.


Λοιπόν, αυτό ήταν! Μετά την Πάρνηθα και τον Υμηττό ήρθε κι η σειρά της Πεντέλης. Η πυρκαγιά που έλειπε για να συμπληρωθεί το σκηνικό - εκλογές έρχονται άλλωστε, η Πεντέλη πάντοτε ήταν ο αγαπημένος στόχος των εμπρηστών. «Στα μέρη μας δε σφάζουν κοκόρια να στεριώσει το σπίτι, ψήνουν αρνιά» συμπλήρωσε ο Κώστας προδίδοντας την Πελοποννησιακή καταγωγή του, «οι μάγκες έχουν στήσει τρελό γλέντι». «Αμέσως να το ρίξεις στους οικοπεδοφάγους εμπρηστές, ρε συ Κώστα», αντέτεινα, όντας επιφυλακτικός και αρνούμενος κατά βάθος να δεχτώ ότι μια ακόμη πυρκαγιά στην Πεντέλη οφείλεται σε δράση οικοπεδοφάγων εμπρηστών.

«Vrennus, mon vieux, μη γίνεσαι μαλάκας», ανταπάντησε, ειρωνευόμενος ταυτόχρονα, όπως το συνήθιζε, τη γαλατική καταγωγή του ψευδωνύμου μου. «Από ΄κεί που ξεκίνησε η φωτιά ούτε καλώδια της ΔΕΗ έχει, ούτε σκουπίδια, ούτε τίποτε. Ούτε καμμιά τρομερή ζέστη έχει. Έχει όμως έναν αέρα άλλο πράγμα. Να σταθείς στο μπαλκόνι δε μπορείς. Βλέπω τα ελικόπτερα να πηγαίνουν γύρω - γύρω και να μη μπορούν να πλησιάσουν, τι μου λες τώρα! Κι αυτά που καίγονται είναι αναδασωμένα από την πυρκαγιά του '98. Εκεί τώρα μόνο μπετόν ξαναφυτρώνει. Μιλάμε για επαγγελματική δουλειά».

«Μα ρε συ Κώστα», επέμεινα, «εσύ δεν είσαι που μου έλεγες πως η οικοδομή έχει γονατίσει; Πως το οροφοδιαμέρισμα στα Βόρεια Προάστεια έχει πεθάνει; Πως το Ολυμπιακό Χωρίο έγινε γκέττο και πως τα κάθε λογής δημοσιογραφικά χωριά των Ολυμπιακών γίνανε χωριά φαντάσματα; Πως έχουν γεμίσει τα Βόρεια Προάστεια με κενά διαμερίσματα; Τι να τα κάνουν τα οικόπεδα;». Επαγγελματίας της κτηματαγοράς (real estate επί το εκσυγχρονιστικότερον) ο Κώστας φρόντιζε να με κρατά ενήμερο. «Άσε, Vrennus, η αγορά έχει γονατίσει γιατί όλες οι βλαχάρες (αχ, κε Χατζηστεφάνου με τους νεολογισμούς σου...) μού θέλουν πλέον μαιζονέττα με θέα - και με πισίνα. Το Ντράφι γέμισε, η Νέα Πεντέλη το ίδιο. Πού θα βρει να στεγάσει τη γκλαμουράτη ματαιοδοξία του ο μικρομεσαίος; Πρέπει να βρεθούν νέα οικόπεδα». Αντιλαμβάνεστε πως ο Κώστας, αν και ανήκει σ' αυτό, δεν τρέφει την παραμικρή εκτίμηση για το στρώμα των ευκατάστατων μικροαστών, καθώς επίσης και για το πολιτικό μόρφωμα που τους εκφράζει, την οικογενειακή επιχείρηση που ίδρυσε ο γιος ενός παπά από την Αχαΐα.

«Πιο πολύ κλαίει τα καμμένα δάση η Δεξιά παρά η ...μεγάλη δημοκρατική παράταξη», συνέχισε. «Ακόμη φοβούνται μήπως κάποιος Καραμανλής βάλει τα δέντρα να ψηφίσουν και χάσουν τις εκλογές και την κουτάλα. Τυχαία νομίζεις καρκινοβατούσε τόσα χρόνια το κτηματολόγιο; Ίσα - ίσα μέχρι να φαγωθούν τα κονδύλια της Ε.Ε. και μετά πάπαλα. Άμα νοιαζόταν στ' αλήθεια ο Λαλιώτης πρώτα - πρώτα θα 'χε ξεκινήσει το δασικό κτηματολόγιο, αλλά πού». Ο Κώστας είχε αρχίσει να ξεφεύγει κι είπα να σταματήσω εκεί τη συζήτηση.

Το βράδυ, ο Κώστας αντικρύζοντας το παρακάτω θέαμα σχολίασε: «Η φωτιά έκατσε κι έμεινε η θράκα. Ένα φοβερό οικόπεδο με θέα είναι στα κάρβουνα. Λίγο πιο πέρα απ' τη Σπηλιά του Νταβέλη. Ψήνεσαι;».


Θυμήθηκα που στις ειδήσεις είπαν πως μετά το μεσημέρι άνοιξε κι ένα μέτωπο κοντά στη Σπηλιά του Νταβέλη. Αχ, ωρέ Νταβέλη, από λήσταρχος κατάντησες κοινός οικοπεδοφάγος; Αλλά, θα μου πεις, πού να τα βγάλεις πέρα στον ανταγωνισμό με τους σημερινούς μεγαλολήσταρχους...

Υ.Γ. Ναι, το ξέρω πως ο τίτλος είναι κλεμμένος!