Τιμολόγια

Δηλαδή, αν καταλαβαίνω καλά, πρέπει να υποθέσουμε ότι οι «μίζες» δίνονται με νόμιμα παραστατικά; Με θεωρημένα τιμολόγια; Ε, μα τότε για τι είδους συνταρακτικές αποκαλύψεις μιλάμε, για συναλλαγές κάτω από το τραπέζι και για «μαύρα ταμεία» όταν ο εντοπισμός των «χορηγιών» είναι υπόθεση ενός απλού ξεφυλλίσματος των νομίμων παραστατικών στα λογιστήρια των εταιρειών;

Υ.Γ. Ένα πλυντήριο, μια κουζίνα, ένας υπολογιστής, ένα σταθερό τηλέφωνο και δυο κινητά, όλα από τη Siemens, συνολικής αξίας περίπου 3.600 €. Παίζει να τα έχω «πιάσει» κι εγώ ή δεν μετράει επειδή πλήρωσα μετρητά;

9 σχόλια

Τάδε έφη Ανώνυμος

Θα συνιστούσα να μην ονομάζεις μίζες νόμιμες συναλλαγές. Η δικαιοσύνη μπορεί να αναζητήσει και να βρει κάποιον μπλόγκερ.

Τάδε έφη Unknown

Ευχαριστώ για τη σύστασή σας Ανώνυμε που προφανώς δεν προσέξατε το ερωτηματικό ύφος της πρότασής μου. Λέτε η δικαιοσύνη (που εκτός από κάποιον ψευδώνυμο μπλόγκερ μπορεί να εντοπίσει και κάποιον ανώνυμο σχολιαστή ξέρετε) να έχει λόγους να εμποδίζει τους πολίτες να εκφράζουν τις απόψεις και τις ανησυχίες τους ελεύθερα;

Τάδε έφη ange-ta

Οι μίζες υπήρχαν και στον χρυσό αιώνα και καταχωρούνταν στο "γενικό λογιστικό του κράτους" ως δέοντα!

Απο την εποχη του Περικλη, λίγα πράγματα έχουν αλλάξει, και όσα έχουν αλλάξει μπορεί να είναι προς το χειρότερο

Τάδε έφη Unknown

Αναντίρρητα Ange-ta άμα υπάρχουν «μίζες» καλύτερα να είναι γνωστές και καταγεγραμμένες παρά κρυφές. Υπό αυτό το πρίσμα σίγουρα η κατάσταση επί Χρυσού Αιώνα ήταν καλύτερη - όπως και στις Η.Π.Α. πχ. όπου οι χορηγοί των υποψηφίων για την προεδρία είναι γνωστοί και καταγεγραμμένοι οπότε όλοι γνωρίζουν (τέλος πάντων) ποιος χρωστάει χάρες και σε ποιους!

Πάντως η δική μου αίσθηση είναι ότι η παραφιλολογία που εμπλέκει την «Αγία Οικογένεια» με τα κρυφά ταμεία της Siemens δεν αφορά τη διαφάνεια και την πάταξη της διαφθοράς αλλά την ανακατανομή των συσχετισμών ισχύος μεταξύ «παραγόντων» της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας.

Τάδε έφη ange-ta
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Τάδε έφη ange-ta

Ma profanestata.

sorry den echo klavier: kathosson ime sti megali Velgia

Τάδε έφη ο δείμος του πολίτη

Καλά νομίζεις ότι "δημοκρατία" δεν έχει λάβει τα μέτρα της; ακόμα και η μίζα πρέπει να έχει τιμολόγιο γιατί αλλιώς είναι παράνομη. Η παρανομία υφίσταται μόνο στη νομιμοφάνεια και την επιθυμία μας να την χαρακτηρίσουμε παράνομη.

Τάδε έφη ΔΙΟΝΥΣΟΣ

«Με μακρά παράδοση οι πληρωμές στον ΟΤΕ»

Ο Ράινερ Πέτερ Νιντλ γεννήθηκε το 1944 στο Μπαντ Σάροου της Αυστρίας και εργάστηκε σε μερικές από τις πιο «καυτές» εμπορικές θέσεις της μητρικής εταιρείας Siemens στη νοτιοανατολική Ασία, στη Νιγηρία, την Ινδονησία και ως εσωτερικός ελεγκτής στην Ταϊβάν, ενώ τη δεκαετία του ’90 ήταν υπεύθυνος πωλήσεων για τη νότια Ευρώπη. Ο κ. Νιντλ βρήκε το σύστημα των διακριτικών πληρωμών «έτοιμο», όπως κατέθεσε στο δικαστήριο του Μονάχου πριν από 10 μέρες. Η κατάθεση ωστόσο που έδωσε στις 23.11.2007 ήταν πολύ πιο λεπτομερής σε ό,τι αφορά την Ελλάδα.

Ο Νιντλ είπε, λοιπόν, σε αυτή την κατάθεση ότι «οι πληρωμές στον ΟΤΕ είχαν μια μακρά παράδοση και ότι η συμφωνία 8002 δεν ήταν η μόνη αφορμή για να ενεργοποιηθεί το σύστημα των διακριτικών πληρωμών». Η σύμβαση-πλαίσιο 8002 είχε ένα «μεγάλο κομμάτι» (Ιντρακόμ) και ένα «μικρό» (Siemens). Ο άνθρωπος που έκανε τις πληρωμές στον ΟΤΕ ήταν ο Ρούντολφ και οι αποδέκτες ήταν γνωστοί από χρόνια «τουλάχιστον από την εποχή του δρος Χαρντς, τον προκάτοχο του Κοχ και του Μπέρνσαου», είπε ο Νιντλ (σ.σ. δηλαδή από τις αρχές της δεκαετίας του ’90).

Ο ίδιος περιγράφει πώς από το «παλιό σύστημα» με τις απευθείας πληρωμές από το Μόναχο το 1998, αρχίζει μια «νέα εποχή» ταυτόχρονα με την ποινικοποίηση του «λαδώματος» στη Γερμανία (μέχρι τότε ήταν αφορολόγητο και εξέπιπτε από τις φορολογικές δαπάνες)…

«Η συμφωνία μόλις ανέλαβε ο Μαυρίδης είναι να κρατάει η θυγατρική εταιρεία στην Ελλάδα το 8% του κύκλου εργασιών των τηλεπικοινωνιών... Ο Μαυρίδης διηγιόταν ποιους λαδώνει με αυτά τα χρήματα...

Ο Χριστοφοράκος δεν ζητούσε ποτέ χρήματα απευθείας από μένα. Εκείνο που λεγόταν ήταν ότι χρειάζονταν χρήματα για τη χρηματοδότηση των κομμάτων στην Ελλάδα. Ο Χριστοφοράκος εφοδίαζε και τα δύο κόμματα με χρήματα, διότι δεν ήταν από πριν γνωστό ποιος θα κέρδιζε τις επόμενες εκλογές...»

Πάντως, τα εγκαίνια του νέου «αποκεντρωμένου συστήματος πληρωμών» δεν φαίνεται να στέφθηκαν από επιτυχία για τον κ. Νιντλ. Ετσι, όταν παρέλαβε στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης από συνεργάτη του πρώην μεγαλοστελέχους της Siemens Ράινχαρντ Σίκατσεκ, «1 - 2 εκατομμύρια δολάρια για τη χρηματοδότηση ενός προγράμματος της αμυντικής βιομηχανίας», τα παρέδωσε στον κ. Μίλτο Ψαρρό που όμως στη συνέχεια διώχθηκε από τη Siemens στην Ελλάδα. Ο στενότερος συνεργάτης του Ψαρρού, Γκεμπάουερ, διώχθηκε με τη σειρά του από τη μητρική εταιρεία στη Γερμανία, διότι, όπως αναφέρει ο Σίκατσεκ στην από 22.11.2006 κατάθεσή του, «έπεσε σε δυσμένεια».

Aπειλές

Ο κ. Νιντλ είπε αργότερα σε συνεργάτες του ότι ο Ελληνας μεσάζων, για να πάρει η Siemens τη δουλειά, του τηλεφωνούσε μετά την παράδοση των χρημάτων του Ψαρρού και τον απειλούσε ότι θα «πέθαινε αν δεν έπαιρνε την προμήθειά του». Στην κατάθεσή του ο Νιντλ δεν μίλησε γι’ αυτά τα ζητήματα και ούτε αναφέρθηκε στα απειλητικά τηλεφωνήματα. Σε ερωτήσεις του εισαγγελέα κ. Π. Αθανασίου αρνήθηκε να απαντήσει, και η γερμανική εισαγγελία απέφυγε να δώσει στους Ελληνες στοιχεία από την κατάθεση του κ. Νιντλ. Ο ίδιος, στην αναγνώριση των «πειστηρίων» που βρέθηκαν στις βαλίτσες του Σίκατσεκ μετά τη σύλληψή του, αναγνώρισε την υπογραφή του στην ενεργοποίηση ενός ποσού 200 εκατομμυρίων μάρκων για την Ελλάδα (σ.σ. 100 εκατομμύρια ευρώ). Κατά περίεργο τρόπο το πειστήριο αυτό δεν περιελήφθη στα στοιχεία που δόθηκαν στον Ελληνα εισαγγελέα...


ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 8-06-2008.

Τάδε έφη Unknown

Η υπόθεση με την Κυρ. Μητσοτάκη είναι ανδικτική, όχι για τον αν υφίσταται ή όχι διαφθορά στην πολιτική ζωή, αλλά για το αν είναι δυνατόν να ΜΗΝ υπάρχει διαφθορά στα πλαίσια της σημερινής αστικής δημοκρατίας. Η συμμετοχή, με αξιώσεις, στον πολιτικό στίβο απαιτεί πόρους, πόρους που κανένας πολιτικός δεν έχει τη δυνατότητα να διαθέσει παρά μόνον αν γίνει αποδέκτης «χορηγιών» από οικονομικούς παράγοντες. Η «χορηγία» ουσιαστικά πιστοποιεί την εξάρτηση και επικυρώνει την υποταγή της πολιτικής εξουσίας στην οικονομική. Η πάταξη της διαφθοράς στα πλαίσια του αστικοδημοκρατικού πολιτικού συστήματος είναι αίτημα εκτός τόπου και εκτός χρόνου.

Στον «Σπάρτακο» του Στάνλεϋ Κιούμπρικ, ο Γράκχος του Τσάρλς Λώτον προτιμά χίλιες φορές την ελεγχόμενη διαφθορά της δημοκρατίας από την ενδεχομένως αδιάφθορη αλλά σε κάθε περίπτωση ανεξέλεγκτη εξουσία της τυραννίας - ο πάμπλουτος Κράσσος, με αφορμή την πάταξη της διαφθοράς, προετοιμάζεται να ανακυρηχθεί δικτάτορας, εγκαινιάζοντας τις διεργασίες (πρώτη τριανδρία κλπ.) που οδήγησαν στον εκφυλισμό της ρωμαϊκής δημοκρατίας και άνοιξαν το δρόμο στην αυτοκρατορία.

Εσείς τι λέτε;