Κατά πάσα πιθανότητα είμαι ρατσιστής. Δεν εξηγείται αλλιώς ο σκεπτικισμός μου απέναντι σ' όλες τις προβλέψεις που προδικάζουν πανηγυρική νίκη του Μπαράκ Ομπάμα στις προεδρικές εκλογές των Η.Π.Α. Νομίζω πως σε τελευταία ανάλυση ο αμερικανικός λαός είναι ακόμη αρκετά ρατσιστής - κάτι που αυτομάτως καθιστά ρατσιστή κι εμένα που το νομίζω αυτό - ώστε να αναδείξει ως πρόεδρο της χώρας του έναν όχι-και-τόσο-λευκό υποψήφιο, κάτι που παρ' όλ' αυτά απεύχομαι γιατί, όπως και να το κάνουμε, όσο κι αν το πρόσωπο του προέδρου λίγο επιδρά στην πολιτική της κυβέρνησης των Η.Π.Α., για αισθητικής τάξης και μόνο λόγους, αφού τον εκάστοτε πρόεδρο των Η.Π.Α., ως πλανητάρχη, θα τον λουζόμαστε θέλοντας και μη, είναι προτιμότερο να λουζόμαστε τον Ομπάμα παρά αυτό το ανεκδιήγητο ακροδεξιό δίδυμο ενός ραμολιμέντου και μιας κουμπουροφόρου σαρανταπεντάρας.
Σε μερικές ώρες θα δείξει...
6 σχόλια
παίρνεις πάντως ρίσκα μεγάλα...
Έρχομαι βέβαια κατόπιν εορτής (μερσί για το μαίηλ, τώρα το είδα :-))
Φαίνεται λοιπόν οτι οι αμερικανοί και όχι μόνο έχουν υψηλές προσδοκίες από τον νεοεκλεγέντα Ομπάμα. Εγώ το μόνο που ελπίζω είναι να φανεί συνετός στη διαχείριση της παγκόσμιας υποχώρησης του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Ήδη, η δηλωμένη προτεραιότητά του να ενισχύσει τις πολεμικές επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν, όπου ακόμη και ο χρησθείς από την Ουάσιγκτον Καρζάι, διαμαρτύρεται έντονα για τους βομβαρδισμούς αμάχων, με ανησυχεί βαθύτατα. Ιδιαίτερα δε, στο σκέλος εκείνο των επιχειρήσεων, που περιλαμβάνουν πολλές, τακτικές μικροεισβολές (και ίσως και μεγαλύτερες;) στις μεθοριακές ζώνες του πυρηνικού Πακιστάν... Θα δούμε όμως...
Να τι εννοώ (είδηση ένα εννιάωρο μετά το σχόλιο...)
Έτσι όπως το πάει η κυβέρνηση Μπους - μην ξεχνάμε ότι συνεχίζει μέχρι το τέλος του έτους - θα χάσουν και τα τελευταία τους ερείσματα οι Αμερικανοί στη Μέση Ανατολή, οπότε η ενδεχόμενη αποχώρησή τους από τα μέτωπα να μην είναι θέμα επιλογής της νέας κυβέρνησης αλλά θέμα ανάγκης! Βάλε τώρα που κι οι Ρώσοι πιέζουν για συνεννόηση μέσω της απειλής να εγκαταστήσουν πυραύλους στο (πάλαι ποτέ) Καίνινγκσμπεργκ να δούμε τον Ομπάμα πώς θα μαζέψει (αν θέλει να μαζέψει) τόσο απλωμένο τραχανά.
Η πλάκα είναι τόση δημοσιότητα και τόση αναφορά στα ΜΜΕ δεν έχει στην Ελλάδα ούτε ο Καραμανλής.
Το παραπάνω σχόλιο βεβαίως μας βρίσκει εντελώς αντίθετους.
Εσείς τι λέτε;