Γκολ και ξύλο

Φωτογραφία από το e-go.

Σε αντίθεση με την πλειονότητα των σχολιαστών, θεωρούμε άκρως υγιή την αντίδραση των οπαδών του Παναθηναϊκού μετά την τραγική εμφάνιση της ομάδας στον αγώνα της Πάτρας με την ομάδα απ' το Ζαπορόζγιε. Θεωρούμε απόλυτα φυσιολογικό ο τυπικός φίλαθλος να στρέφεται βίαια εναντίον όσων διαψεύδουν τις προσδοκίες του, δεδομένου ότι τις προσδοκίες αυτές του τις έχουν καλλιεργήσει εκείνοι, φλομώνοντάς τον όλο το καλοκαίρι με υποσχέσεις κι αερολογίες και ζητώντας, παράλληλα, την έμπρακτη υποστήριξή του. Όταν, λοιπόν, ομάδα ζητάς από τον οπαδό σου όχι απλώς την παρουσία του στην κερκίδα αλλά την οργανική ενσωμάτωσή του εντός σου, θα δεχτείς και τα βίαια ξεσπάσματά του όταν διαψεύδεις τις προσδοκίες που καλλιεργείς.

Για να περιγράψουμε (και υποστηρίξουμε) τη θέση μας με όρους αγοράς, όπως είναι πολύ της μόδας άλλωστε, φανταστείτε μια εταιρεία καλλυντικών να πουλάει μια κρέμα (λέμε) που θα κάνει όποια κοπέλα τη χρησιμοποιεί σαν την Κάθριν Ζέτα Τζόουνς (τουλάχιστον)! Κι η κρέμα αυτή να την κάνει σαν την Μαντλήν Ολμπράιτ (ας πούμε)! Να μην τους βάλουν οι παθούσες φωτιά στο μαγαζί; Και με το δίκιο τους!

Το μόνο λυπηρό που βρίσκουμε σ' αυτής της μορφής τις αντιδράσεις είναι ότι περιορίζονται στη συμπαθή τάξη των οπαδών των ομάδων και στα γεωγραφικά πλαίσια των γηπέδων. Φανταστείτε τι θα γινόταν αν αυτού του είδους οι αντιδράσεις επεκτείνονταν και σ' άλλες κοινωνικές τάξεις και σ' άλλα πλαίσια. Θα τολμούσαν ποτέ οι βιομηχανίες γάλακτος ή τα σούπερ μάρκετ να στήσουν καρτέλ τιμών υπό το φόβο του μαινόμενου πλήθους των καταναλωτών; Ή πάλι, μια κι εκλογές έρχονται, ποιοι από τους νυν αιρετούς μας άρχοντες θα τολμούσαν να διεκδικήσουν ξανά την ψήφο σας έχοντας γράψει στα παλιά τους τα παπούτσια τις υποσχέσεις που είχαν δώσει τέσσερα χρόνια πριν;