Οι τρομοκράτες με τ' οξυζενέ

Οι Δυτικές κοινωνίες είναι στη βάση τους κοινωνίες μικροαστικές. Η συνοχή τους εξασφαλίζεται κυρίως χάρη σ' ένα συνεκτικό πυρήνα ιδεολογημάτων, που μπορεί να λέγονται εθνική συνείδηση, κοινωνική συναίνεση κλπ. κλπ., στην βάση του όμως ο πυρήνας αυτός είναι ο φόβος. Ο φόβος είναι αυτός που αμβλύνει τις ταξικές αντιθέσεις και κρατά τις Δυτικές κοινωνίες σε συνοχή - όπως ο φόβος του λύκου κρατάει τα πρόβατα μαντρωμένα. Όσο υπήρχε ο ανύπαρκτος «υπαρκτός» υπήρχε και λειτουργούσε καλά ο φόβος του κομμουνισμού - οι παλιότεροι θα θυμούνται πώς οι εθνικόφρονες τρομοκρατούσαν τους αφελείς χωρικούς με την απειλή ότι δήθεν οι κομμουνιστές θα τους έπαιρναν το γαϊδούρι. Όταν όμως κατέρρευσε ο ανύπαρκτος σοσιαλισμός οι Δυτικές κοινωνίες βρέθηκαν χωρίς αντίπαλο δέος - αλλά και χωρίς τον «ανταγωνιστή» που λειτουργούσε αποτελεσματικά ώστε να βελτιωθούν οι υλικές συνθήκες ζωής στις Δυτικές κοινωνίες. Ένα νέο συνεκτικό ιδεολόγημα έπρεπε ν' αναδυθεί, ένας νέος πόλεμος στη θέση του Ψυχρού Πολέμου που έληξε. Η παρουσίαση της Σύγκρουσης των Πολιτισμών από τον Σ. Χάντιγκτον που δεν ήταν μια πρόβλεψη για τη μορφή του κόσμου στις αρχές του 21ου αιώνα αλλά μάλλον μια εισήγηση για το ιδεολογικό πλαίσιο της μορφής αυτής, υπηρετούσε ακριβώς αυτή τη σκοπιμότητα. Οι τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα: Ο νέος φαντασιακός φόβος που θα συνέχει από δω και πέρα τις Δυτικές κοινωνίες θα είναι ο φόβος του φονταμενταλιστικού Ισλάμ.

Οι Θεαμαπάτες και Δικτυώματα μας παρουσίασαν χωρίς πολλά σχόλια την πρόσφατη έκθεση της Europol για την κατάσταση των χωρών της Ε.Ε. σχετικά με την τρομοκρατία. Τα στατιστικά στοιχεία που παρατίθενται είναι τόσο εναργή που ο παραμικρός σχολιασμός είναι σχεδόν περιττός. Ενώ, λοιπόν, για τη Europol η ισλαμική τρομοκρατία αποτελεί πρώτη προτεραιότητα μόλις μία (1) στις 498 τρομοκρατικές επιθέσεις που καταγράφηκαν το 2006 αποδίδεται σε ισλαμιστές τρομοκράτες! Ενώ συντριπτικά το μεγαλύτερο μερίδιο (424 στις 498 επιθέσεις) απιδίδεται σε αυτονομιστές! Παρ' όλ' αυτά είναι η ισλαμική τρομοκρατία που ανησυχεί περισσότερο τη Europol, κι αυτό επιβεβαιώνεται από τα στατιστικά των συλλήψεων: 257 ύποπτοι επί συνόλου 706 συλληφθέντων φέρονται ν' ανήκουν σε ισλαμιστικές οργανώσεις, στους οποίους θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και πολλούς από τους συλληφθέντες στο Ηνωμένο Βασίλειο που δεν μπήκε στο κόπο να τους ταξινομήσει. Η εξαιρετικά έντονη δραστηριότητα των αυτονομιστικών / αποσχιστικών οργανώσεων δεν φαίνεται ν' απασχολεί τόσο τη Europol κι αυτό πιστοποιείται από το γεγονός ότι σε σχέση με τον αριθμό των επιθέσεων ο αριθμός των συλλήψεων είναι πολύ μικρός.

Από την υπόλοιπή έκθεση, που «περάσαμε» επί τροχάδην, μας τράβηξαν την προσοχή τρία σημεία. Το ένα είναι ότι, αν και οι ακροδεξιοί συλληφθέντες κατηγορήθηκαν για αδικήματα που εντάσσονται στην τρομοκρατική δράση, η δράση των ακροδεξιών οργανώσεων, σύμφωνα με τα γραφόμενα, αντιμετωπίζεται μάλλον ως εξτρεμιστική παρά ως τρομοκρατική. Ενώ η δράση των αριστερίστικων και αναρχικών οργανώσεων αντιμετωπίζεται ως τρομοκρατική κι όχι ως εξτρεμιστική. Πάντοτε οι δυνάμεις καταστολής αντιμετώπισαν τους ακροδεξιούς ως κατά βάση καλά παιδιά που το παρατράβηξαν - η Europol δεν αποτελεί εξαίρεση.

Το δεύτερο σημείο είναι ότι το μοναδικό περιστατικό ισλαμικής τρομοκρατίας είναι η φερόμενη απόπειρα βομβιστικών επιθέσεων σε αεροπλάνα με ...οικιακής κατασκευής εκρηκτικά! Είναι το γεγονός που πυροδότησε όλη αυτή την υστερία με τους αυστηρούς περιορισμούς στη μεταφορά υγρών μέσα στα αεροπλάνα, με τα διαφανή σακουλάκια κλπ. - όσοι ταξιδεύουν με αεροπλάνο τη έχουν βιώσει αυτή την υστερία. Πρόκειται για το πλέον εξωφρενικό σενάριο τρομοκρατικής επίθεσης που έχει παραχθεί ποτέ, όπου, λέει, τρομοκράτες οπλισμένοι με μπουκαλάκια οξυζενέ και ασετόν θα παρήγαγαν εν πτήσει εκρηκτικά και θα ανατίναζαν το αεροπλάνο! Αν και το σενάριο έχει κάποια βάση, όπως σκωπτικά έδειξε το The Register (διαβάστε το, αν διαβάζετε Αγγλικά, αξίζει τον κόπο), πρέπει κάποιος να βλέπει πολλές ταινίες δράσης για να πιστεύει πως η απειλή αυτή είναι υλοποιήσιμη. Παρ' όλ' αυτά, επειδή η καλπάζουσα φαντασία τη αντιτρομοκρατικής είναι πια στην εξουσία, ούτε ένα καραφάκι δεν μπορείς πια να πάρεις μαζί σου.

Αφήνουμε για το τέλος το παράπονο των συντακτών της έκθεσης για το σημαντικό, κατά τη γνώμη τους, ποσοστό των υπόπτων που απαλλάσσονται στα δικαστήρια. Κατά την άποψή τους, λοιπόν, πολλοί από τους κατηγορούμενους τελικά απαλλάσσονται επειδή οι διωκτικές αρχές έχουν να διαχειριστούν μεγάλο όγκο στοιχείων και πληροφοριών και επειδή η περίοδος προφυλάκισης είναι πολύ μικρή! Είναι βεβαίως ό,τι πιο εξωφρενικό έχουμε διαβάσει τελευταία. Στην ουσία οι διωκτικές αρχές παραδέχονται πως είναι ανίκανες να διαχειριστούν τις πληροφορίες που έχουν και να στοιχειοθετήσουν ένα στέρεο κατηγορητήριο, οπότε κι εμείς μπορούμε ν' αμφιβάλλουμε κατά πόσον όσοι κατηγορούνται έχουν πράγματι σχέση με τρομοκρατική δράση. Και βεβαίως την ανικανότητά τους να θεμελιώσουν ένα κατηγορητήριο νομίζουν πως θα την αντισταθμίσουν προφυλακίζοντας επί μακρόν πολίτες που μπορεί να είναι αθώοι σε τελική ανάλυση!

Στην πρόσφατη συνέντευξή του στους Sunday Times, ο Τόνυ Μπλαιρ δηλώνει ότι είναι επικίνδυνα εσφαλμένη η άποψη ότι οι προέχουν πολιτικές ελευθερίες, ενώ κατηγορεί τη δικαστική εξουσία ότι ουσιαστικά εμποδίζει το έργο των διωκτικών αρχών και ανακοινώνει ότι η τελευταία ενέργειά του ως πρωθυπουργού θα είναι να δώσει πρωτοφανείς εξουσίες στην αστυνομία. Το επόμενο, προφανές, βήμα είναι ν' αποδοθούν στις διωκτικές αρχές και οι δικαστικές εξουσίες, κατά το παράδειγμα του Δικαστή Ντρεντ που μάλλον τόσο ο Τόνυ Μπλαιρ όσο κι οι ιθύνοντες της Europol έχουν ως πρότυπο. Τέτοια κοινωνία ονειρεύονται και σ' έναν τέτοιο κόσμο θέλουν να μας βάλουν να ζήσουμε.

Την εποχή που κατέρρεε η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία οι λαοί, φοβισμένοι από το χάος που έμενε πίσω, συνασπίζονταν γύρω από έναν ισχυρό τοπάρχη / πολέμαρχο στον οποίο εκχωρούσαν την ελευθερία τους με αντάλλαγμα την προστασία και ασφάλεια που αυτός προσέφερε. Ήταν η αυγή της φεουδαρχίας και της σκοτεινής χιλιετίας που ονομάστηκε Μεσαίωνας.