Είμαι φοβερά εξοργισμένος! Έχω βγει από τα ρούχα μου!
Αφορμή γι' αυτό, η είδηση που πριν λίγο διάβασα στην Ελευθεροτυπία. Δικαστήριο έκρινε ότι περίοικοι «υπέστησαν ψυχική βλάβη από τον ασυνήθη θόρυβο» ενός ...σχολείου και επβάλλει στον Δήμο και τη Σχολική Επιτροπή του 31ου Δημοτικού Σχολείου και του 42ου Νηπιαγωγείου του Περιστερίου να αποζημιώσουν τους περιοίκους και να τοποθετήσουν ...ηχοπετάσματα. Για την ιστορία, η επαίσχυντη αυτή απόφαση εκδόθηκε από το 19ο Τριμελές Τμήμα του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών.
Δεν έχω λόγια να περιγράψω το ποιόν των δικαστών αυτών. Δεν γνωρίζω τι θα έκανα αν τους είχα μπροστά μου. Μάλλον θα τους ξυλοκοπούσα ανελέητα και θα τους έχωνα σ' ένα μπουντρούμι μ΄ενα κομπρεσέρ μέσα να δουλεύει σε 24ωρη βάση. Κι ύστερα θα τους «πέταγα» σ' ένα ερημονήσι στη μέση της θάλασσας. Ζητώ από την πολιτεία να βρει τρόπο να απολύσει πάραυτα αυτούς τους δικαστές. Ζητώ από το σύλλογο Δικαστών και Εισαγγελέων να τους διαγράψει. Μου είναι αδιανόητο ότι αυτοί οι δικαστές (τρομάρα τους) είναι δυνατόν να συνεχίσουν να δικάζουν.
Για τους «ενοχληθέντες» περιοίκους δεν έχω να πω τίποτε. Εύχομαι ν' αντιμετωπίζουν την καθολική περιφρόνηση και τον χλευασμό των συμπολιτών τους. Και πολύ τους είναι, δηλαδή.
Ίσως αύριο, ίσως σε μερικές μέρες η οργή μου να έχει στρογγυλέψει, η αποστροφή μου, ελπίζω, ποτέ.
Υ.Γ. Εύχομαι να υπάρχει κάποιο λάθος, η ιστορία να μην έχει μεταφερθεί σωστά, να υπάρχουν άλλες παράμετροι που αγνοώ, ν' αναγκαστώ ντροπιασμένος να γράψω ότι έσφαλα. Πείστε με, παρακαλώ, ότι έχω άδικο.
Οι φωνές των παιδιών
Αναρτήσεις
6 σχόλια
vrennus
νομίζω ότι το δημοτικό αυτό λειτουργούσε και με απογευματινές βάρδιες.
Δεν υποστηρίζω τους βολεμένους νοικοκυραίους ούτε τους ευσεβείς δικαστάς αλλά για φαντάσου κι αυτούς τους μαύρους τους περίοικους, να ακούν φωνές από τις 8π.μ. μέχρι τις 8μ.μ. (και μάλιστα από παιδιά δημοτικού και νηπιαγωγείου, ου εστί μεθερμηνευόμενον: πολύ δυνατές)
Τους φαντάζομαι πολύ καλά. Επί 20 έτη έμενα στα 10 μέτρα από δρόμο με συνεχή και βαριά κυκλοφορία. Μακάρι να ζούσα δίπλα σε σχολείο. Η φασαρία των παιδιών είναι ο ήχος της ζωής. Όποιος δεν τον αντέχει ας πάει να ζήσει δίπλα σε νεκροταφείο - οι πεθαμένοι είναι εξαιρετικά ήσυχοι γείτονες.
Καλά κι εγώ όταν το έμαθα, έπαθα την πλάκα μου.
Δεν το ήξερα, αλλά δεν με εντυπωσιάζει (δυστυχώς).
Έκανες ένα λάθος:
Να του κλείσουνε σε ένα μπουντρούμι και να βάλουν σκυλιά να γαβγίζουν, αυτοκίνητα να μαρσάρουν και να κλαξονίζουν, κομπρεσέρ οπωσδήποτε, μπουζούκια στη διαπασών, και να μείνουν εκεί μέχρι να καταλάβουν ότι οι φωνές των παιδιών είναι μουσική πανέμορφη,
Η μουσική της ζωής!
Οποία αλλοτρίωση
Τι δουλειά έχουν αυτοί με τα νησιά και τις παραλίες.
Μόνο το μπετόν εκφράζει αυτούς τους άθλιους.
δεν σκεφτηκε κανένας οτι μπορεί οι κατοικοι να εχτισαν το σπιτι τους εκει πριν γίνει σχολειο. Οπως και το ότι οι δικαστές δικαζουν και νομο και ουσία. Αυτο σημαίνει οτι αντιλαμβανονται πως η ηχορυπανση σκοτωνει και τους αλλους και εμας.Συνεχίστε τις θορυβοδεις εξατμισεις, τα ηχοσυστηματα διαπασων, τα ουρλιαχτα κλπ και μετα να λετε"οι παλαιοι ηταν γερα κοκκαλα, που εμεις !".Οι παλαιοι ειχαν την ευτυχία να μην ειναι "μοντερνοι"
gastone_1
Εσείς τι λέτε;