Ότι θα έβλεπα δυο Αμερικανούς να στέκονται προσοχή στο άκουσμα του ύμνου της ...Σοβιετικής Ένωσης, ε, ούτε ως διαστροφή δεν θα το φανταζόμουν είκοσι χρόνια πριν. Πάλι καλά που έχουν αλλάξει τους στίχους αλλιώς θα βλέπαμε τον J.R. Holden να τραγουδά «κόμμα του Λένιν, ισχύς του λαού, μας οδηγεί στο θρίαμβο του κομμουνισμού»!
Υ.Γ. Αμερικανός προπονητής, αμερικανός (και μάλιστα μαύρος) πλέι-μέικερ... αχ, θα τρίζουν τα κόκκαλα του συνταγματάρχη Γκομέλσκυ!
Αναρτήσεις
6 σχόλια
Πάντα μαίτρ στην τέχνη της connotationσε βρίσκω!
:-)
Αγαπητέ μου, λίγο καθυστερημένο σας βρίσκω στο μάθημα της παγκοσμιοποίησης, παλαιολιθικό θα έλεγα, ενώ η διεθνιστική αλληλεγγύη θριαμβεύει ερήμην (φευ!) των κολασμένων της γης.
Το νεοϋορκέζικο οικονομικό περιοδικό Fortune, το Μάϊο του 2005, φιλοξένησε άρθρο με τον τίτλο "Πολιτιστική επανάσταση" σχολιάζοντας ως εξής το “Fortune Global Forum” στο Πεκίνο με τη συμμετοχή εκατοντάδων στελεχών πολυεθνικών επιχειρήσεων, πολιτικών ηγετών, οικονομολόγων και κινέζων κυβερνητικών παραγόντων "η πλέον προφανής εξήγηση γι’ αυτήν την καπιταλιστική- κομμουνιστική γιορτή αγάπης είναι ότι η μονοκομματική διακυβέρνηση παρέχει στην Κινέζικη πολιτική μεγαλύτερη σταθερότητα και λιγότερη επιπολαιότητα απ’ όση μπορείς να έχεις σε μια πολυκομματική δημοκρατία.Η κυβέρνηση της Κίνας με την ξεκάθαρη δέσμευση της να φέρει ολοένα περισσότερες ξένες επενδύσεις τείνει να γίνει περισσότερο αποδοτική ως επιχείρηση απ’ όσο οι περισσότερες δυτικές κυβερνήσεις. Οι μετοχικές ανώνυμες εταιρίες είναι κι αυτές μονοκομματικές οντότητες εν τέλει."
Και σεις σοκάρεστε, που ο μάνατζερ κι ένα υψηλόβαθμο στέλεχος της εθνικής της (ποιας ΕΣΣΔ;) Ρωσίας παρακαλώ είναι αμερικανοί πολίτες;
Αγαπητή Φανή, εμείς οι ...ωριμότεροι μπορεί να ακολουθούμε ασθμαίνοντες την παγκοσμιοποίηση, αν μη τι άλλο όμως μας προσφέρει σκηνές που και η διεστραμμένη φαντασία των νεανικών μας χρόνων αδυνατούσε να συνθέσει! Είναι κι αυτό κάτι!
China S.A., λοιπόν, αντί του P(eople's) R(epublic of) China! Να τρίζουν άραγε τα κόκαλα του μεγάλου τιμονιέρη; Ποιος ξέρει. Μήπως ήρθε η ώρα να πάρω από 'κει την άλλη μισή καρδιά μου;
Υ.Γ. Αλήθεια, αυτοί εκεί που γράφουν στο Fortune, οι ίδιοι που ελεεινολογούν το Κράτος για την αναποτελεσματικότητά του δεν είναι;
Αυτοί εκεί στο Fortune, αν δεν απατώμαι, απεχθάνονται το Κράτος των κοινωνικών εγγυήσεων, παροχών και παρεμβάσεων, που στριμώχνει και ωϊμέ απομυζά την ιδιωτική επιχειρηματικότητα. Όμως, αν δεν κάνω λάθος, λατρεύουν το Κράτος της τάξης και της ασφάλειας, των επιδοτήσεων και των εργολαβιών. Να λοιπόν, που ο Κινέζικος δρόμος προς τον καπιταλισμό είναι ό, τι καλύτερο θα μπορούσε ποτέ να ονειρευτεί η δική τους διεστραμμένη φαντασία.
ΥΓ Είσαι σίγουρος ότι η άλλη μισή σου καρδιά ακόμη στην Κίνα βρίσκεται;
Πετυχημένο σχόλιο, αλήθεια.
χμ, αντί λοιπόν για εθνικούς ύμνους με "εθνικές" ομάδες δεν αλλάζουμε τον ύμνο της Σοβιετικής ένωσης σε ύμνο της "εταιρικής ένωσης" και αντί γαι έθνικές ομάδες να αγωνίζονται εταιρικές ομάδες π.χ. Γκαζπρομ vs Χαλιμπάρτον ?
Εσείς τι λέτε;