Διαπόμπευση

Ωραία, ο υπουργός ζήτησε κι ο εισαγγελέας έδωσε την άδεια να διαπομπευθούν οι κατηγορούμενοι για διακίνηση περιεχομένου παιδικής πορνογραφίας, δυνάμει πρόσφατου νόμου. Τώρα, αν κάποιοι από αυτούς αθωωθούν τελεσίδικα από το δικαστήριο ποιος θα ξεπλύνει αυτούς τους δυστυχείς από τη ρετσινιά του παιδόφιλου; Ποιος θα τους ξαναφτιάξει τη ζωή που η δημόσια διαπόμπευσή τους ενδεχομένως καταστρέψει;

Αφήνω κατά μέρος σε πόσο επικίνδυνα μονοπάτια βαδίζουμε όταν ποινικοποιείται η απλή διακίνηση περιεχομένου, οσοδήποτε ειδεχθούς μορφής κι αν είναι αυτό, γιατί πάει μακρυά η συζήτηση...

3 σχόλια

Τάδε έφη heinz

1. Για την διαπόμπευση θα συμφωνήσω - ούτε λόγος!
2. Για την απλή διακίνηση περιεχομένου θα διαφωνήσω ριζικά. Θέλεις την μακρυά απάντηση φίλε Vrennus?
Κάτσε να βάλω την κοντή πρώτα και μου λες:

Δεν υπάρχει "περιεχόμενο", παρά μόνο υλικό συνεχούς ανασυγκρότησης μιας από τις ειδεχθέστερες (για μένα) μορφές κοινωνικής παθόγενειας. Επαναλαμβάνω "κοινωνικής". Που δεν μπορεί να είναι κοινωνική παρά μόνο όταν (επι)κοινωνείται...
Σημείο Β(οτον): τα ...μοντέλα τα ρώτησε κανείς???

Τάδε έφη Unknown

Είχατε χαθεί αγαπητέ Heinz, με χαρά σε ξαναβρίσκουμε.

Διευκρινίζω ότι η παρέμβασή μου δεν αφορούσε το ζήτημα της παιδεραστίας αυτό καθ' αυτό αλλά μια όψη της νομικής αντιμετώπισής του. Δεν νομίζω να διαφωνούμε για το πόσο ειδεχθής πράξη είναι ιδιαίτερα η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών. Αλλά, νομίζω, πως άλλο η πράξη, άλλο η εξιστόρηση, η αφήγηση της πράξης. Η πράξη μπορεί να είναι ειδεχθής, ισχύει όμως το αυτό και για την αφήγησή της; Αν σήμερα στέλνουμε κάποιον φυλακή επειδή αναπαράγει και διακινεί αφηγήσεις ειδεχθών πράξεων, ποιος μας εγγυάται ότι αύριο δεν θα ονομάσουμε ειδεχθή, κοινωνικά επικίνδυνη ή ξέρω 'γώ τι άλλο και να καταστήσουμε ως εκ τούτου παράνομη π.χ. την ιδέα της ανατροπής μιας κατεστημένης τάξης πραγμάτων; Θέλω να πω ότι ο κίνδυνος στο μονοπάτι που βαδίζουμε είναι να μας οδηγήσει χωρίς να το καταλάβουμε σε περιορισμούς του δικαιώματος στην ελεύθερη έκφραση.

Τάδε έφη ο δείμος του πολίτη

Συμφωνώ απολύτως. Κι εγώ την ίδια σκέψη έκανα αμέσως-αμέσως. Και η πλάκα είναι ότι μέχρι τώρα έχει φανεί ότι σε κάποιες περιπτώσεις η κατηγορία του βιασμού ή της κακοποίησης ήταν στημένη απλά και μόνο για να εκβιαστεί ο πατέρας να απομακρυνθεί από την οικογένεια και να δώσει συναίνεση στο διαζύγιο και την επιμέλεια των παιδιών. Αν από την άλλη δοθούν στη δημοσιότητα τα ονόματα, τι επιτυγχάνει το σύθστημα; Αφού μετά την καταδίκη θα είναι στη φυλακή και μετά από 5-10 θα έχουν όλα ξεχαστεί. Εξάλλου, γιατί να στιγματίζεται ο οικογενειακός περίγυρος του δράσατη; Τι φταίει η γυναίκα, η μάνα και οι φίλοι του;

Εσείς τι λέτε;