Γυρίσματα

Έχει ο καιρός γυρίσματα... Πόσο λοιδωρήθηκαν οι αριστεροί μετά το '90, μετά την κατάρρευση του ανύπαρκτου σοσιαλισμού; Τι γραφικοί χαρακτηρίστηκαν, στην καλύτερη περίπτωση, τι χιτλερίσκοι στη χειρότερη. Ακόμη κι αυτοί που δεν ήθελαν να έχουν την παραμικρή σχέση με τα σταλινικά καθεστώτα. Ακόμη κι αυτοί που κυνηγήθηκαν από τα σταλινικά καθεστώτα. Ποιος τολμούσε να αναφερθεί σε Μαρξ, σε Γκράμσι, σε Αλτουσσέρ ή και στη Φραγκφούρτη ακόμη χωρίς να δεχτεί από συγκαταβατικά χαμόγελα μέχρι περιφρόνηση και χλευασμό. Κι ήρθε η στιγμή που όλο παραμύθι της χρηματοπιστωτικής αγοράς τελείωσε κι η φούσκα έσκασε. Κι αίφνης, όλοι οι προφήτες της απορρύθμισης και του οικονομικού λιμπεραλισμού, οι επίδοξοι νεκροθάφτες του σοσιαλισμού, αυτοί που περιγελούσαν τα «απολιθώματα», βρέθηκαν στην καθόλου ευχάριστη θέση να απολογούνται, αυτοί πλέον, για τα επιτεύγματα της κοσμοθεωρίας τους και να κοιτάζουν αμήχανα το επάρατο κράτος να επεμβαίνει ως από μηχανής θεός για να σώσει το σύστημα ή, ακόμη χειρότερα, να υιοθετούν θέσεις των «απολιθωμάτων», όπως ας πούμε «τον εκδημοκρατισμό του ελέγχου των επιχειρήσεων»!